1. ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ
Προς ένα νέο μεγαλύτερο παγκόσμιο κραχ
Εδώ και πάνω από ένα χρόνο, Νο1 στην ημερήσια διάταξη όλης της ανθρωπότητας είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση, που από τους ίδιους τους κυρίαρχους αυτού του κόσμου χαρακτηρίστηκε δικαίως ως η «χειρότερη κρίση στην ιστορία του καπιταλισμού».
Θρυαλλίδα της τρέχουσας παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ήταν η κατάρρευση της αγοράς ενυπόθηκων στεγαστικών δανείων υψηλού ρίσκου στις ΗΠΑ, γεγονός που καταβαράθρωσε τη διεθνή αγορά όλων των χρηματοπιστωτικών τίτλων υψηλού ρίσκου, δηλαδή της αγοράς εκείνων των τίτλων η αξία των οποίων καθοριζόταν από τη δυνατότητα αποπληρωμής του χρέους κρατών, εταιρείων και «ιδιωτών». Πηγή αυτού του «διπλού» χρέους, δηλαδή του αρχικού και του παράγωγου, είναι η ύπαρξη πολύ περισσότερων διαθέσιμων κεφαλαίων για επενδύσεις από ο, τι πραγματικών κερδοφόρων δυνατοτήτων επένδυσης στην παραγωγή.
Η κατάρρευση της διεθνούς αγοράς του προαναφερθέντος «διπλού» χρέους (ή αλλιώς της αγοράς «τίτλων» προσδοκιών κέρδους) οδήγησε με ραγδαίους ρυθμούς στη χρεοκοπία μερικών από τις μεγαλύτερες επενδυτικές τράπεζες, εταιρείες, αλλά και ολόκληρων κρατών και λίγο αργότερα έριξε στην ύφεση τις μεγαλύτερες οικονομίες του κόσμου, τις Η.Π.Α. την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ιαπωνία. Πάνω από 50 τρις δολάρια –όσο δηλαδή υπολογίζεται σχεδόν η παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών ετησίως διεθνώς!- εξανεμίστηκαν στις διεθνείς χρηματαγορές κατά τη διάρκεια της «θύελλας» του 2008 και μαζί τους εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έκλεισαν.
Για την αποφυγή ξεσπάσματος του «τσουνάμι» χρεοκοπίας πάνω στις μεγάλες εμπορικές τράπεζες και εν τέλει στις κεντρικές τράπεζες ή αλλιώς, για να μην ξυπνήσει την επόμενη μέρα η ανθρωπότητα «πάνω στα δέντρα», όπως χαρακτηριστικά προειδοποίησε μεγαλόσχημο στέλεχος διεθνούς οικονομικού οργανισμού, πάνω από 10 τρις δολάρια διοχετεύτηκαν από τις ίδιες τις Κρατικές κεντρικές τράπεζες και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προς τις εμπορικές τράπεζες-μαμούθ, αλλά και προς και μια σειρά χειμαζόμενες οικονομίες.
Το αποτέλεσμα αυτών των πρωτοφανών στην ιστορία κρατικών παρεμβάσεων ήταν μεν να αναχαιτισθεί προσωρινά και εν μέρει μόνο το κύμα τραπεζικής και ευρύτερα οικονομικής χρεοκοπίας, αλλά μέχρι και σήμερα καμιά «ανάκαμψη» της παγκόσμιας οικονομίας δεν έχει επέλθει, το χρέος των κρατών γιγαντώθηκε ενώ το χάσμα μεταξύ του «διπλού» καπιταλιστικού χρέους και της «πραγματικής» παραγωγικής οικονομίας παραμένει γιγάντιο, ειδικά καθώς εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις έχουν κλείσει σε όλο τον κόσμο, και εκατομμύρια εργαζόμενοι έχουν χάσει τις δουλειές τους Ακόμα και το ξεζούμισμα της τελευταίας ρανίδας αίματος των εργατών δεν θα αρκούσε για να ικανοποιηθούν οι βρικόλακες του κεφαλαίου. Όχι απλώς ο «νεοφιλελευθερισμός»,αλλά ο ίδιος ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο ιστορικό όριο του και καμία άλλη, όσο βάρβαρη και αν είναι, ιδιαίτερη μέθοδος εκμετάλλευσης δεν θα μπορούσε να τον ανανεώσει.
Η μετάθεση της συνολικής καπιταλιστικής χρεοκοπίας στα χέρια των Κρατών και διαμέσου αυτών πάνω στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που καλούνται να την πληρώσουν, επιτείνει στο σημείο της έκρηξης τα ήδη οξυμένα κοινωνικά προβλήματα, μέσω της διάλυσης κάθε «κοινωνικής μέριμνας». Πάνω απ’ όλα, το επερχόμενο σκάσιμο της «φούσκας» του Χρέους που έχει δημιουργηθεί, δηλαδή ένα δεύτερο ακόμα μεγαλύτερο παγκόσμιο κραχ, δε θα πλήξει άμεσα μόνο τα πιο ισχυρά ιδρύματα του χρηματοπιστωτικού συστήματος (κεντρικές και εμπορικές τράπεζες), αλλά και το τελευταίο καταφύγιό της παγκόσμιας «σταθερότητας»: το καταχρεωμένο και ιστορικά αποδυναμωμένο αστικό Κράτος. Το φάντασμα της κοινωνικής επανάστασης πλανιέται πάνω από όλο τον κόσμο!
Η νεολαία σε ολόκληρο τον πλανήτη βρίσκεται σε εκρηκτικό κοινωνικό αδιέξοδο και παλεύει για να το αντιμετωπίσει. Ο συνδυασμός της μαζικής ανεργίας του γιγάντιου χρέους επιβάλλει στη σημερινή νεολαία να πληρώσει ένα λογαριασμό-μαμούθ, για τον οποίο δεν ευθύνεται και προπαντός δεν έχει κανένα μέσο και καμία προοπτική να το αναλάβουμε. Δεν θα είναι απλώς η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη, αλλά κατ’ αναλογία χειρότερα από κάθε άλλη. Μέχρι τώρα βλέπαμε πως δεν υπάρχει μέλλον, από’ δω και πέρα δεν υπάρχει ούτε παρόν.
2. ΠΑΡΟΝ ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΟΝ
Από τη μερική απασχόληση στη γενική ανεργία
Το νέο κοινωνικό τοπίο που διαμορφώνει η κατάρρευση της «οικονομίας του Χρέους του χρέους» χαρακτηρίζεται πάνω απ’ όλα από την αμφισβήτηση της δυνατότητας της νέας γενιάς να επιβιώνει με την εργασία της, ακόμα και με την πιο «βάρβαρη» μορφή της, την ανασφάλιστη δουλειά με το κομμάτι για ψίχουλα. Η κατάσταση αυτή φέρνει μια τεράστια ανατροπή στο σύνολο των κοινωνικών όρων ζωής της τη μαζική προλεταριοποίηση και την κοινωνική εξαθλίωση της νέας γενιάς.
Οι πιο μετριοπαθείς προβλέψεις των διεθνών οργανισμών κάνουν λόγο για περισσότερους από 57 εκατομμύρια άνεργους μέχρι το 2010, όταν στα τέλη του 2008 οι άνεργοι έφθαναν τα 37,2 εκατ. Η μαζική ανεργία πλήττει την νεολαία περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ηλικιακή ομάδα της εργατικής τάξης, μιας και ήδη αντιπροσωπεύει πάνω από το 44% της συνολικής ανεργίας σε παγκόσμιο επίπεδο. Μέχρι τώρα έχουν χαθεί επισήμως πάνω από 7 εκατομμύρια εκατομμύρια θέσεις εργασίας μόνο στις ΗΠΑ, το κέντρο του παγκόσμιου καπιταλισμού, δηλαδή έχει διπλασιασθεί το ποσοστό της ανεργίας από 6 σε 10% (16% ανεπισήμως) και έπεται δραματική συνέχεια Στην Ευρώπη, η ανεργία έχει εκτιναχθεί από το 7 στο 10% ή αλλιώς κατά 5 εκατομμύρια, ενώ για άλλα 5 εκατομμύρια ανέργους μιλούν οι προβλέψεις για το 2010 ή αλλιώς η ανεργία θα έχει διπλασιασθεί μέσα σε 2 μόλις χρόνια! Την ίδια στιγμή η επισήμως καταγεγραμμένη μερική εργασία –πριν το ξέσπασμα της κτίσης- ήταν 20%. Δηλαδή, αν στους ανέργους συνυπολογίσουμε τους πάσης φύσης ελαστικά εργαζόμενούς στην Ευρώπη, ένα ποσοστό άνω του 30% του εργατικού δυναμικού στην κοιτίδα του καπιταλισμού είναι άνεργο ή μερικώς απασχολούμενο!
Η δραματική αύξηση της ανεργίας στη νεολαία παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις στην Ελλάδα, ανεβαίνοντας από το 8 στο 15% επισήμως και στο 20% ανεπισήμως ή από τις 400.000 στις 640.000 μέσα σε λιγότερο δύο χρόνια. Από αυτούς, το 50% είναι κάτω των 30-35 ετών.
Η ανεξέλεγκτη αύξηση της ανεργίας σε συνθήκες δημοσιονομικής χρεοκοπίας και κατάρρευσης του «νεοφιλελευθερισμού» οδηγεί στην κατάρρευση όλων των μέχρι τώρα μέσων «ανακύκλωσης» και κρατικής διαχείρισης της. Η προσωρινή «διέξοδος» της ελαστικής-ανασφάλιστης («μαύρης») εργασίας που γνώριζαν μια ολοένα και πιο μεγάλη εφαρμογή στο δημόσιο (πχ stage, συμβάσεις έργου) και ιδιωτικό τομέα της οικονομίας (20% συνόλου εργασίας είναι «μαύρη»), εξαντλείται. Το Δημόσιο –ιδιαίτερα στην Ελλάδα- παύει να παίζει το ρόλο του απορροφητή της ανεργίας, ενώ ο ιδιωτικός τομέας παραπαίει. Η σημερινή νέα γενιά δεν έχει καμία ελπίδα να βρει πλέον σταθερή δουλειά και ένα σημαντικότατο τμήμα της δεν θα βρει καθόλου δουλειά για αρκετά χρόνια. Ταυτόχρονα κάθε «κρατική μέριμνα» όχι απλώς για την ανεργία, όπως η επιδότηση των ανέργων ή η επιδότηση των αφεντικών για να απασχολούν ανέργους, αλλά και για την εργασία συνολικά (πχ δημόσια υγεία, ασφάλιση κλπ.) τινάζεται στον αέρα, εξαθλιώνοντας τεράστιες μάζες, απειλώντας ακόμα και τη ζωή πολλών…
Κατάρρευση της «παιδείας της αγοράς»
Παρότι το σημερινό κοινωνικό αδιέξοδο είναι το μεγαλύτερο που έχει συναντήσει η νεολαία μέχρι σήμερα, δεν είναι η πρώτη φορά που η νέα γενιά ζει ένα αδιέξοδο.
Μετά την παγκόσμια κρίση του ’71, μαζί με τη μετέπειτα απελευθέρωση της κίνησης του κεφαλαίου, επιχειρήθηκε σταδιακά η δημιουργία μιας παγκόσμιας «αγοράς παιδείας», διαμέσου της οποίας θα προσαρμοζόταν το παγκόσμιο εργατικό δυναμικό στις «νέες οικονομίες» και «νέες τεχνολογίες» του καπιταλισμού. Μια τέτοια «αγορά παιδείας» θα έδινε –υποτίθεται- διέξοδο και στην άνεργη νεολαία και –εν μέρει- στο λιμνάζον κεφάλαιο.
Με το κραχ του φθινοπώρου 2008, όμως, ο στόχος για τη δημιουργία ενός διεθνούς εργατικού δυναμικού ικανού να προσαρμόζεται στις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες του διεθνούς κεφαλαίου χωρίς να έχει εγκαταλειφθεί, έχει –όμως- πληγεί αποφασιστικά, μιας και η οικονομική βάση, δηλαδή η διεθνώς ανεξέλεγκτη κίνηση του κεφαλαίου, πάνω στην οποία στηρίχτηκε η «παγκόσμια αγορά παιδείας» εδώ και τριάντα σχεδόν χρόνια. έχει κλονισθεί ανεπανόρθωτα. Ο τρομερά εύθραυστος συνδυασμός της διεθνούς διασύνδεσης των εκπαιδευτικών συστημάτων κάθε χώρας (παγκόσμια αγορά) και του κατακερματισμού των ίδιων των εκπαιδευτικών συστημάτων και των γνωστικών αντικειμένων σε κάθε χώρα από την άλλη (για χάρη της κατακερματισμένης, «ελαστικής» εργασίας), μπορούσε να λειτουργήσει στο βαθμό που υπήρχε μια διαρκής «φθηνή» χρηματοδότηση προχωρήματος αυτής της διαδικασίας και αναχρηματοδότηση του χρέους που συσσωρευόταν από τα αδιέξοδα της. Η κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, η εκτίναξη του δημόσιου χρέους και η ύφεση στο μεγαλύτερο τμήμα της παγκόσμιας οικονομίας δημιουργεί ένα κραχ στις σχέσεις καπιταλισμού-παιδείας και φυσικά μέσα στον ίδιο το χώρο της παιδείας.
Όλοι οι ρόλοι της παιδείας (αναδιανεμητικός, παραγωγικός, ιδεολογικός) όπως διαμορφώθηκαν ιδιαίτερα κατά την όψιμη και πλέον τελειωμένη φάση της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, βρίσκονται σε κρίση. Το πέρασμα από τη φάση του εν μέρει εργαζομένου στη φάση του εν γένει ανέργου χτυπά για πρώτη φορά σε τέτοιες διαστάσεις τη σπουδάζουσα νεολαία. Το φάντασμα της χρεοκοπίας πλανιέται πάνω από όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, δημόσια και ιδιωτικά. Τέλος, η όλη ιδεολογία που βασίστηκε στο «εύκολο χρήμα», το «manager-ισμό» και την «ψυχολογία του πελάτη» έχει καταποντιστεί μαζί με τις κάθε λογής «φούσκες» της αγοράς.
Στην Ευρώπη, η «στρατηγική της Μπολόνια» για ένα κοινό ευρωπαϊκό χώρο ανώτατης εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ) έχει την ίδια αρνητική κατάληξη με την περίφημη στρατηγική της Λισσαβόνας («πραγματική σύγκλιση»). Ούτε η Ε.Ε., αλλά ούτε και καμία χώρα/μέλος χωριστά, δεν έχει καταφέρει ούτε κατ’ ελάχιστον να ανταγωνιστεί τις ΗΠΑ, την Κίνα και την Ινδία στο ζήτημα της ανάπτυξης μιας «ανταγωνιστικής οικονομίας εκπαιδευτικών υπηρεσιών».
Η προσπάθεια όλων των ελληνικών κυβερνήσεων –και ειδικά της τελευταίας δεκαετίας- να προσδέσουν την τριτοβάθμια εκπαίδευση στο άρμα της όλης κοινής ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής προσπάθειας με τον παραπάνω στόχο σε συνδυασμό με τους «εθνικούς» πόθους να μετατραπεί η Ελλάδα σε μια «Αγγλία των Βαλκανίων», δηλαδή σε χώρα μαζικής υποδοχής ξένων, κυρίως Βαλκανίων, φοιτητών έχει ουσιαστικά καταρρεύσει. Από τη μια μεριά η μη-αναθεώρηση του άρθρου 16 του συντάγματος χάρη στο φοιτητικό κίνημα των καταλήψεων του 2006-7 και από την άλλη η χρεοκοπία των βαλκανικών κρατών (ιδίως της Ρουμανίας και της Βουλγαρίας) μετά το πρόσφατο κραχ έχει στερήσει στα επίδοξα ελληνικά… Xάρβαρντ και Γέηλ την πελατεία τους, τόσο εντός όσο και εντός Ελλάδας.
Η μέχρι τώρα αποτυχία αναδιαμόρφωσης του εκπαιδευτικού χάρτη υπέρ του ιδιωτικού τομέα και προς χάρη των ελαστικών σχέσεων εργασίας έρχεται σήμερα να συνδυαστεί με εκρηκτικό τρόπο με μια συνεχιζόμενη –παρά τα περί «ανάκαμψης»- παγκόσμια καπιταλιστική κρίση και την ντε φάκτο χρεοκοπία της Ελλάδας. Το «νοικοκύρεμα» της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης από την κυβέρνηση Παπανδρέου (δηλαδή η δραστική μείωση των δημοσίων δαπανών), η έκρηξη της ανεργίας και η πιστωτική ασφυξία στην αγορά θα οδηγήσει α) τα ΑΕΙ-ΤΕΙ εκτός «κανονικής» λειτουργίας με ένα τμήμα της να πηγαίνει για λουκέτο (πχ περιφερειακά ΤΕΙ) β) στην κατάργηση στην πράξη για τους φοιτητές εργαζόμενους και τους αποφοίτους κάθε επαγγελματικό ή ακόμα και εργασιακό δικαίωμα, ωθώντας τους με πρωτοφανή πίεση προς την προλεταριοποίηση γ) στη χρεοκοπία τη μεγάλη πλειοψηφία των κέντρων ελευθέρων σπουδών και των κολεγίων που ζούσαν με δανεικά από τις τράπεζες, φθηνή πελατεία και…. ψέματα προς το κράτος.
Κράτος σε «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης»
Η «ελαστικοποίηση» της εργασίας και της εκπαίδευσης –όπως και όλων των τομέων της «κοινωνικής μέριμνας»- συνοδεύεται από μια ολοένα και περισσότερη… «ανελαστικότητα» της Κρατικής καταστολής. Κορωνίδα της διεθνούς κρατικής βίας εξακολουθεί να είναι ο διεθνής πόλεμος ενάντια στην «τρομοκρατία», παρότι βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο.
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός και η συμμαχία των «προθύμων» του δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς γιγάντιες αντιστάσεις ούτε μπρος-ούτε πίσω, ούτε προς ένα νέο κύκλο επιθέσεων (πχ Ιράν), ούτε σε μια ανοιχτή παραδοχή της Ήττας του –σημάδια της οποίας έχουν ήδη φανεί στο Λίβανο (2006) ή ακόμα και στη Γεωργία (2008). Η απόπειρα της αμερικανικής κυβέρνησης (Ομπάμα) να διαχειριστεί ένα τεράστιο πολιτικο-στρατιωτικό αδιέξοδο σε συνδυασμό με οικονομικό αδιέξοδο λόγω της παγκόσμιας κρίσης είναι καταδικασμένη να αποτύχει, πυροδοτώντας όχι μόνο νέους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, αλλά και πολύ περισσότερες λαϊκές εξεγέρσεις ενάντια στον ιμπεριαλισμο και τους ντόπιους τοποτηρητές του.
Πάνω απ’ όλα το παγκόσμιο κραχ του -2008 δεν εισήγαγε μόνο την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία στη χειρότερη κρίση της, αλλά και τα Κράτη της –τα εφαλτήρια του κεφαλαίου. Η ανάληψη έστω και ενός πολύ μικρού μέρους του συνολικού καπιταλιστικού χρέους από τα εθνικά κράτη (κρατικές παρεμβάσεις/ «ενέσεις ρευστότητας») σπρώχνει τα τελευταία στη χρεοκοπία και σ’ ένα αναβαθμισμένο πολιτικό αυταρχισμό ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό» και τους καταπιεσμένους λαούς.
Η επιβολή «έκτακτων» οικονομικών μέτρων εξόδου από την καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να γίνει χωρίς την επιβολή «έκτακτων» κατασταλτικών μέτρων, που –όμως- λαμβάνουν πλέον μόνιμο χαρακτήρα, όπως η ίδια η κρίση. Η κήρυξη «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» στην οικονομία οδηγεί στην γενίκευση της «κατάσταση έκτακτου ανάγκης» στην ευρύτερη πολιτική ζωή ή αλλιώς της απεριόριστης κρατικής καταστολής σε βάρος κάθε κοινωνικής αντίστασης. Δεν πρόκειται για ένα νέο τύπου καθεστώτος, «νεοφασιστικό», «ολοκληρωτικό» ή έστω «μεταδημοκρατικό», αλλά για το πιο αποκρουστικό σύγχρονο σύμπτωμα της παρακμής της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Πρώτη προτεραιότητα της κρατικής καταστολής είναι η νεολαία και οι μετανάστες εργάτες. Η πρόσφατη ελληνική εμπειρία της δολοφονίας του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό της Αστυνομίας και η επίθεση κατά της Βουλγάρας μαχητικής συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα από παρα-κρατικούς μπράβους των αφεντικών αντανακλούν τις διαθέσεις των κατασταλτικών μηχανισμών σε διεθνή κλίμακα. Τόσο η νέα γενιά όσο και οι εργάτες από τα Βαλκάνια και την Ασία αποτελούν για το σύστημα τον πιο «αδύναμο κρίκο» της εργατικής τάξης, μιας οι νέοι και οι «ξένοι» εργάτες εξαρχής τίθονται σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τις παλιότερες γενιές της εργατικής τάξης. Σ’ αυτούς ανήκει η «γκρίζα ζώνη» της πλήρους εργασιακής και πολιτικής ανασφάλειας, καθώς όλο το «οπλοστάσιο» του Κράτους σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης ξεσπά με μανία πάνω τους, είτε για να «προλάβει» την εξέγερση τους, είτε για την καταστείλει άμεσα…
Η νεολαία επικεφαλής μιας λαϊκής εξέγερσης
Το κεφάλαιο, όμως, για άλλη μια φορά στην ιστορία, έχει γεννήσει και το «νεκροθάφτη» του. Η νέα γενιά της εργατικής τάξης, ζώντας σε ένα παρόν χωρίς μέλλον, αλλά και χωρίς… παρόν, δεν μπορεί παρά να έρχεται σε σύγκρουση μαζί του. Το παγκόσμιο κραχ του 2007-8 δεν έχει ανοίξει το δρόμο μόνο για μια μοναδικών ιστορικών διαστάσεων παγκόσμια κοινωνική καταστροφή, αλλά και για μια νέα άνοδο της παγκόσμιας επανάστασης, τη μόνη διέξοδο από τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού τη μόνη προοπτική για την απελευθέρωση του ανθρώπου. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 στην Ελλάδα ήταν η πρώτη κοινωνική έκρηξη σε συνθήκες παγκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπίας. Ήταν μια διεθνής εξέγερση, τόσο στις πηγές της, όσο και στις διαστάσεις της, με επαναστατική δυναμική. Μια λαϊκή εξέγερση με την εν γένει προλεταριακή νεολαία επικεφαλής .
Η «συμπαράσταση» του προέδρου της Γαλλίας, Σαρκοζί στον τότε Έλληνα πρωθυπουργό, Καραμανλή, κατά τη διάρκεια συνόδου κορυφής της Ε.Ε μεσούσης της εξέγερσης και η εσπευσμένη αναβολή της κατάθεσης του νομοσχεδίου για την εκπαίδευση στη Γαλλία, ήταν ένα πρώτο «χειροπιαστό» δείγμα του φόβου που είχε προκαλέσει στους κυρίαρχους η εξέγερση για ντόμινο νεολαιίστικων αναταραχών σε όλη την Ευρώπη και όχι μόνο. Από την άλλη πλευρά, έγινε αμέσως σημείο αναφοράς για τους εργαζόμενους και τη νεολαία σε όλο τον πλανήτη, από την Ιταλία, την Μεγάλη Βρετανία, τη Γαλλία και την Τουρκία μέχρι τη Ρωσία, το Μεξικό και την Αργεντινή, διοργανώθηκαν διαδηλώσεις αλληλεγγύης
Η εξέγερση αυτή πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, γιατί είναι μια χώρα από τη μια μεριά ουσιαστικά χρεοκοπημένη και καθημαγμένη οικονομικά και από την άλλη το πολιτικό σύστημα βρισκόταν (και συνεχίζει) να βρίσκεται σε τεράστια κρίση. Η πρόθεση της Κυβέρνησης να κηρύξει «κατάσταση εκτάκτου ανάγκης» ήδη από τη Δευτέρα 8/12 -η οποία τελικά δεν κηρύχτηκε λόγω ανυπαρξίας της απαραίτητης «συναίνεσης» των άλλων κοινοβουλευτικών κομμάτων (πλην του ΛΑΟΣ)- και η κήρυξη του Στρατού σε κατάσταση «κίτρινου συναγερμού» απέδειξε ότι τις μέρες εκείνες προκλήθηκε κρίση όχι απλώς της κυβέρνησης, αλλά του ίδιου του καθεστώτος.
Τα φαντάσματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (της τελευταίας φοράς που κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος) ή ακόμα και της προδομένης επανάστασης του 1941-1949 και, έκαναν την δυναμική επανεμφάνισή τους στις σύγχρονη μητροπολιτική Αθήνα και τις υπόλοιπες πόλεις της χώρας. Μια γιγάντια αλλαγή στις συνειδήσεις είναι σε εξέλιξη. Όπως εμπνευσμένα και πολύ σωστά γράφτηκε σε πολλούς τοίχους των εξεγερμένων πόλεων: «Βάρκιζα τέλος! Ο εμφύλιος συνεχίζεται».
Με αφορμή τη δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ένα ειδικό φρουρό της Αστυνομίας, μια εντελώς νέα γενιά μαχητών ήλθε βίαια στο προσκήνιο της ταξικής πάλης, εκφράζοντας όλη τη γενιά χωρίς παρόν, είτε σπουδάζει, είτε δουλεύει, είτε όχι, είτε είναι ντόπια είτε «ξένη», εκδηλώνοντας ταυτόχρονα όλη τη λαϊκή οργή ενάντια στο σύνολο των όρων ζωής και το σύστημα εξουσίας.
Μέσα από μια πολιτικά και πολιτιστικά οξύτατη, χρονικά παρατεταμένη, εκτεταμένη σε όλη την ελληνική επικράτεια και λαϊκά δικαιωμένη σύγκρουση με το Κράτος των δολοφόνων του Αλέξη και των ονείρων τους ζούσε την ελπίδα της καταστροφής του παλιού κόσμου στις καθημερινές διαδηλώσεις, στις συνελεύσεις, στις καταλήψεις δημοσιών κτιρίών, τις συγκρούσεις με την Αστυνομία και τις πολιορκίες των τμημάτων της, τις επιθέσεις σε καταστήματα τραπεζών και πολυεθνικών. Η εξέγερση του Δεκέμβρη απελευθέρωσε ταυτόχρονα μια γιγάντια δυναμική σφραγισμένη με το αίτημα της συθέμελης αλλαγής της ζωής, γεγονός που φάνηκε και από τον πλούτο των ενεργειών (πχ κατάληψη ΓΣΕΕ), του προβληματισμού και των αναζητήσεων που ανέδειξε σε όλα τα εκμεταλλευμένα από το κεφάλαιο πεδία της ανθρώπινης δημιουργίας (πχ Κατάληψη Λυρικής το Γενάρη του 2009, πρωτότυπα συνθήματα κλπ.)
Η εξέγερση του Δεκέμβρη υποχώρησε πάνω απ ‘όλα λόγω της ανακοπής της επέκτασής της στην υπόλοιπη Ευρώπη αλλά και των περιορισμών του ίδιου του κινήματος και της πρωτοπορίας που αναδείχτηκε. Δεν ηττήθηκε στους δρόμους από τις δυνάμεις καταστολής. Δεν αναχαιτίστηκε από την κυβέρνηση, ούτε από κάποια άλλη αντιπολιτευτική δύναμη, δεξιά ή αριστερά. Η μη-κήρυξη «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης» εξέφρασε τόσο την αδυναμία της τότε κυβέρνησης, όσο και τη διάσπαση στο εσωτερικό του μπλοκ της αντι-εξέγερσης και η αποτυχία των άλλων συνιστωσών του να καναλιζάρουν ή να αναχαιτίσουν την εξέγερση. Από την άλλη μεριά, φάνηκε η διάσπαση στο μπλοκ της εξέγερσης μεταξύ των δυνάμεων που ήθελαν τη «μετουσίωση» της εξέγερσης σε ένα εκλογικό συνδυασμό της «αντικαπιταλιστικής αριστεράς», δηλαδή το σταμάτημα της και εκείνων που επιθυμούσαν τη συνέχιση της εξέγερσης, διαμέσου μιας γενικής απεργίας διαρκείας….
Τίποτα δεν είναι ίδιο μετά τον περασμένο Δεκέμβρη. Πρώτα απ’ όλα, η δεξιά κυβέρνηση των δολοφόνων και των μιζαδόρων κατέρρευσε και συνετρίβη πολιτικά στις εθνικές εκλογές της 4ης Οκτώβρη, μ’ άλλα λόγια απορρίφτηκε παλλαϊκά το σχέδιο της «βίαιης προσαρμογής της κοινωνίας» στις απαιτήσεις της κρίσης. Παρότι η κυβέρνηση ΝΔ δεν ανατράπηκε «στους δρόμους», κινητήριος μοχλός της πτώσης της ήταν η παλλαϊκή κατακραυγή, οι αγώνες όλης της πενταετίας (πχ φοιτητικές καταλήψεις, δάσκαλοι, ασφαλιστικό) και προπαντός η εξέγερση του Δεκέμβρη. Η απόπειρα ρεβάνς στο Δεκέμβη (αντι-Δεκέμβρης) που παίχτηκε κυρίως πάνω στις πλάτες των μεταναστών εργατών, με τα πογκρόμ και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Μαρκογιαννάκη, με την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, την ενεργητική συμμετοχή των παρακρατικών νεοφασιστικών συμμοριών τύπου «Χρυσής Αυγής», το καλοκαίρι του 2008 απέτυχε.
Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία και η ισχυρή κοινοβουλευτική παντοδυναμία δεν έχει δώσει διέξοδο στην καθεστωτική κρίση που έχει ξεσπάσει μετά το Δεκέμβρη του 2008, ούτε στην κρίση που μαστίζει τον καπιταλισμό στην Ελλάδα. Τρεις μόλις μήνες μετά τον εκλογικό θρίαμβο του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση του (ή μάλλον το κονκλάβιο γύρω από το Γιωργάκη) ήδη δοκιμάζεται από εσωτερικές διενέξεις, η ΝΔ –παρά την «καθαρή» νίκη Σαμαρά- είναι αδύνατο να επανέλθει χωρίς παραπέρα ενδοκομματικές συγκρούσεις σε «θέση μάχης», ενώ το ακροδεξιό ΛΑΟΣ βυθίζεται μαζί με τη δεξιά «πολυκατοικία» του. Την ίδια στιγμή τόσο το ΚΚΕ, όσο και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ –έστω και με διαφορετικό τρόπο- βυθίζονται στην κρίση αφού πρώτα πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στο αστικό καθεστώς κατά τη διάρκεια του Δεκέμβρη, πιστοί στην παράδοση που τους θέλει τους πιο αξιόπιστους συνεργάτες της αστικής τάξης σε αυτή τη χώρα σε καιρούς οξείας πολιτικής και κοινωνικής κρίσης.
Η κυοφορούμενη νέα φάση της παγκόσμιας κρίσης θα βρει τον καπιταλισμό στην Ελλάδα σε πολύ πιο προχωρημένη κατάσταση χρεοκοπίας απ’ ο,τι ένα χρόνο πριν. Η άγρια «επιτήρηση» από την Ευρωπαϊκή Ένωση για τη μείωση του χρέους και του ελλείμματος σε συνθήκες ύφεσης και τέλους του «φθηνού χρήματος» σημαίνει κήρυξη ενός πρωτοφανούς κοινωνικού πολέμου ενάντια στην εργατική τάξη και τη νεολαία. Η απόλυση 40.000 εργαζομένων στα προγράμματα “stage”, η διατήρηση της συμφωνίας ΟΛΠ-Cosco, η μη-κατάργηση του αντι-ασφαλιστικού νόμου Πετραλιά και η επαναφορά του «αστυνόμου της γειτονιάς» είναι μόνο η αρχή όσων προγραμματίζονται…
Η πρώτη επέτειος της εξέγερσης του Δεκέμβρη έδειξε πως το δυναμικό της –παρόλες τις γιγάντιες αδυναμίες του- παραμένει ισχυρό, την ίδια στιγμή που το Κράτος και η «πράσινη» κυβέρνηση του γίνεται πολύ πιο επικίνδυνο –όπως φάνηκε στην εφαρμογή του «δόγματος» Χρυσοχοΐδη…
3. ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΗ
ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΙΕΞΟΔΟ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ
Για την απαλλοτρίωση του κεφαλαίου
Η παρούσα παγκόσμια καπιταλιστική κρίση αποδεικνύει όσο ποτέ στο παρελθόν τα ιστορικά όρια του συστήματος. Κάθε στιγμή διαιώνισης του είναι ένα βήμα εκβαρβαρισμού των κοινωνικών σχέσεων, την ίδια στιγμή που είναι υπερώριμες οι υλικές δυνατότητες για ένα άλμα στους όρους ζωής ολόκληρης της ανθρωπότητας. Η κρίση είναι του καπιταλισμού – την κρίση να πληρώσουν οι καπιταλιστές και όχι η εργάτες και η νεολαία. Μόνο η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση μπορεί να δώσει διέξοδο από τη σημερινή κατάσταση. Το κεφάλαιο απαλλοτριώνει τη ζωή μας – Να απαλλοτριώσουμε το κεφάλαιο! Να εθνικοποιηθεί κάθε επιχείρηση που κλείνει κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση και χωρίς αποζημίωση. Κάτω η «διεθνής» του κεφαλαίου – Εμπρός για μια εργατική επαναστατική Διεθνή του 21ου αιώνα, την επανίδρυση της 4ης Διεθνούς, τον πανανθρώπινο ελευθεριακό κομμουνισμό
Για δουλειά και όχι δουλεία
Το πρόβλημα της ανεργίας δεν μπορεί να λυθεί στα πλαίσια του γερασμένου καπιταλισμού. Η πάλη για δουλειά δεν μπορεί να γίνει χωρίς την πάλη για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης – της σύγχρονης ταξικής δουλείας. Κατάργηση των απολύσεων και κάθε μορφής ελαστικής εργασίας Λιγότερη δουλειά-μόνιμη δουλειά για όλους. Όχι στον ψευτο-διάλογο για το ασφαλιστικό. Δημόσια δωρεάν υγεία και ασφάλιση υψηλού επιπέδου για όλους Μια πανεθνική συνέλευση αντιπροσώπων όλων των μαχόμενων οργανώσεων της εργατικής τάξης και της νεολαίας, πέρα και ενάντια από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία είναι αναγκαία όσο ποτέ. Για την από τα κάτω διαμόρφωση ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος αιτημάτων και σχεδίου δράσης ενάντια όχι απλά στις “συνέπειες” της κρίσης ή/και τα αντιλαϊκά μέτρα, αλλά ενάντια στο σύνολο των κοινωνικών προβλημάτων που προκαλεί το σύστημα.
Για την ταξική ενότητα των εργατών
Αποφασιστικής σημασίας για την εργατική πάλη είναι η ενότητα των εργατών ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή ή άλλη διάκριση. Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος, καμιά ζωή δεν είναι για πέταμα, όποιος είναι εδώ είναι από εδώ! Στον κόσμο των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι. ’μεσο γκρέμισμα των φυλακών κράτησης μεταναστών στην Παγανή της Λέσβου, την Πάτρα και όπου άλλου. Να εξισωθούν τα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα μεταναστών και ντόπιων. Τσακίστε τις παρακρατικές νεοφασιστικές συμμορίες!
Για μια άλλη παιδεία, σε μια άλλη κοινωνία
Η απόπειρα ανάκτησης του «χαμένου εδάφους» στην εκπαίδευση από την κυβέρνηση μετά το black Out του 2006-7 σε συνθήκες χρεοκοπίας τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα του εν λόγω χώρου εγκυμενεί νέες εκρήξεις. Καμιά «διαπραγμάτευση» με την αμετανόητη υποστηρίχτρια των ιδιωτικών πανεπιστημίων και της κατάργησης του ασύλου. Στη νέα φάση των αγώνων στην παιδεία που έρχεται δεν αρκεί ένα απλό «όχι» στις αντι-μεταρρυθμίσεις, ούτε φτάνει ένας μαχητικός κλαδικός αγώνας. Χρειάζεται μαζικός κοινωνικός και πολιτικός αγώνας ενάντια στη συνολική αθλιότητα της αστικής παιδείας, δημόσιας και ιδιωτικής. Ένα μαχητικό σχέδιο δράσης ενός ανεξάρτητου από την κυβέρνηση, το κράτος και κάθε γραφειοκρατία, αγωνιστικού από τα κάτω συντονιστικού φοιτητών, μαθητών, εργαζομένων και ένα πρόγραμμα συνολικής αναδιοργάνωσης της παιδείας και της κοινωνίας σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις είναι αναγκαίο. Κατάργηση όλων των αντι-εκπαιδευτικών νόμων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Ενιαία δημόσια δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους, όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών! Κάτω τα χέρια από το άσυλο –το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό! Όχι στην «αποδέσμευση» Λυκείου-πανεπιστημίου. Ελεύθερη χωρίς ταξικούς- εξεταστικούς φραγμούς πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Καμιά ειρήνη με την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και το αστικό καθεστώς
Η πάλη ενάντια σε όλα τα κοινωνικά προβλήματα είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη ενάντια στην εκάστοτε αστική κυβέρνηση και σήμερα ενάντια καπιταλιστική Κυβέρνηση Παπανδρέου. Για την πλήρη πολιτική ανεξαρτησία του κινήματος της νεολαίας από κάθε επιρροή του αντίπαλου στρατοπέδου και κάθε σχέδιο συμμετοχής στην αστική εξουσία για την διαχείριση της κρίσης. Όχι σε εκείνη την αριστερά που είτε τάσσεται ενάντια σε κάθε εξέγερση είτε υποτάσσει το δρόμο στην κάλπη με ή χωρίς «αυταπάτες»! Ενάντια στη συμμετοχή στο ψευδεπίγραφο «κεντρικό πολιτικό σκηνικό» του αστικού πολιτικού συστήματος, αντιτάσσουμε την μαζική εξωκοινοβουλευτική και αντικοινοβουλευτική επαναστατική πάλη για την ανατροπή όλου του αστικού πολιτικού καθεστώτος και τη συντριβή του κράτους από την εργατική τάξη και τη νεολαία, για την εργατική εξουσία και μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
Για τη συντριβή του αστικού κράτους
Η εξέγερση του Δεκέμβρη απέδειξε ότι κανένας «εκδημοκρατισμός» του αστικού κράτους και των μηχανισμών του δεν μπορεί να υπάρξει. Δεν είναι «θέμα προσώπων και νοοτροπιών», ή η «καλύτερη εκπαίδευση» αυτό που του «χρειάζεται για να βελτιωθεί». Παλεύουμε για τη συντριβή του αστικού κράτους, της αστυνομίας και του στρατού από τις ένοπλες εργατικές πολιτοφυλακές –για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Υπερασπιζόμαστε και παλεύουμε για την απελευθέρωση όλων των «ομήρων» του κράτους.
Για την Οργάνωση της Επαναστατικής Νεολαίας
Η πάλη της νεολαίας ενάντια στον καπιταλισμό και το κράτος του απαιτεί μια οργάνωση μάχης της πρωτοπορίας του νεολαιίστικου κινήματος.
Μια οργάνωση διεθνιστική –που θα υποτάσσει την πάλη στη χώρα που ζούμε στη διεθνή πάλη της εκμεταλλευμένης και καταπιεσμένης νεολαίας σε όλο τον κόσμο, για ένα παγκόσμιο επαναστατικό κίνημα νεολαίας ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό Τα κινήματα ενάντια στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τον πόλεμο, αλλά και η αναπτυσσόμενη διεθνιστική αλληλεγγύη που αναπτύσσεται προς κάθε σημαντικό γεγονός στην ταξική πάλη κάθε χώρας –όπως συνέβη και με τον ελληνικό Δεκέμβρη- έχει δημιουργήσει τους «κινηματικούς» όρους για να μπουν οι βάσεις για μια παγκόσμια οργάνωση της επαναστατικής νεολαίας.
Μια οργάνωση επαναστατική –που θα συνδέει κάθε επιμέρους αγώνα με τον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους του μέσα από την επαναστατική κινητοποίηση της εργατικής τάξης. Η κρίση του καπιταλισμού, του κράτους και της εξουσίας θέτει το ζήτημα της ανατροπής του.
Μια οργάνωση μαχητική –που θα αποδεικνύει κάθε στιγμή το «δικαίωμα της να είναι ηγεσία» στο κίνημα της νεολαίας.
Μια οργάνωση συνεχιστής της παράδοσης των μεγάλων αποπειρών χειραφέτησης της ανθρωπότητας –και πρώτα απ’ όλα της Οκτωβριανής Επανάστασης- και της πάλης του Τροτσκισμού –του Μαρξισμού της εποχής μας- για την διεθνή ολοκλήρωση της με τη νίκη της παγκόσμιας επανάστασης. Για το επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης.
Προχωράμε μπροστά! Η νεολαία –η φλόγα της προλεταριακής επανάστασης, όπως έλεγε ο μεγάλος γερμανός επαναστάτης κομμουνιστής Καρλ Λίμπκνεχτ, από τον πιο ευαίσθητο δείκτη των κοινωνικών αλλαγών μπορεί να γίνει η μαγιά της επερχόμενης σοσιαλιστικής επανάστασης. Ας προετοιμαστούμε.
Συμβούλιο Δράσης της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας
Δεκέμβρης 2009
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009
Το 3ο συνέδριο της ΟΕΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ
3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
13-14 ΜΑΡΤΗ 2010
ΣΧΕΔΙΟ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΩΝ
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΡΑΣΗΣ
Δεκέμβρης 2009
Ειδική έκδοση
του Συμβουλίου Δράσης της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας
Σχέδιο προοπτικών και θέσεων για το 3ο Συνέδριο / 13-14 Μάρτη 2010
Για επικονωνία: Καποδιστρίου 38 Αθήνα 10431, τηλ-fax 2105241070,
e-mail: konservokouti@yahoo.gr
www.konservokouti-oen.blogspot.com
Το Συμβούλιο Δράσης της ΟΕΝ δημοσιέυει το σχέδιο προοπτικών και θέσεων για το 3ο συνέδριο της που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, στις 13-14 Μάρτη 2010, λίγο μετά την 1η επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης του Δεκέμβρη.
Ενάντια σε όσους μιλούν ακόμα –στη χειρότερη περίπτωση- για ένα «τυφλό ξέσπασμα μειοψηφικής νεολαιίστικης βίας» και στην καλύτερη για μια «νεολαιίστικη εξέγερση», τόσο το γκρέμισμα της δεξιάς κυβέρνησης των δολοφόνων, όσο οι πολλές δεκάδες χιλιάδες νέους που διαδήλωσαν και συγκρούστηκαν με τα «πράσινα» δείχνουν το αντίθετο.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν η πρώτη κοινωνική έκρηξη σε συνθήκες μιας παγκόσμιας κρίσης που συνεχίζεται και ταυτόχρονα μια λαϊκή εξέγερση με τη νεολαία επικεφαλής που έχει οδηγήσει σε καθεστωτική κρίση στην Ελλάδα.
Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν φαίνεται να μπορεί να δώσει διέξοδο στη χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού, ούτε στην αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος.
Την ίδια στιγμή, όμως, η κυβέρνηση των Παπανδρέου-Πάγκαλου- Χρυσοχοΐδη είναι αναγκασμένοι για λογαριασμό των αφεντικών τους, τους τραπεζίτες και τους βιομηχάνους, να κηρύξουν τον πόλεμο στην εργατική τάξη και τη νεολαία.
Πρέπει να ετοιμάσουμε τη δική μας απάντηση στις νέες προκλήσεις. Δεν αρκεί να «αποκρούσουμε» τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, ούτε καν να «ανατρέψουμε την επίθεση». Διακυβεύονται πολύ περισσότερα. Δεν υπάρχουν «ενδιάμεσοι» δρόμοι. Χρειάζεται κάτι πολύ παρά πάνω.
Πρέπει πάνω απ’ όλα να προετοιμάσουμε τις δυνάμεις του κινήματος για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου-για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
Το 3ο συνέδριο της ΟΕΝ φιλοδοξεί να βοηθήσει στην κατανόηση της νέας κατάστασης και να αποτελέσει σταθμό της οργάνωσης της πάλης της νεολαίας για την αμέσως επόμενη περίοδο…….
3ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ
13-14 ΜΑΡΤΗ 2010
ΣΧΕΔΙΟ ΘΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΩΝ
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΡΑΣΗΣ
Δεκέμβρης 2009
Ειδική έκδοση
του Συμβουλίου Δράσης της Οργάνωσης Επαναστατικής Νεολαίας
Σχέδιο προοπτικών και θέσεων για το 3ο Συνέδριο / 13-14 Μάρτη 2010
Για επικονωνία: Καποδιστρίου 38 Αθήνα 10431, τηλ-fax 2105241070,
e-mail: konservokouti@yahoo.gr
www.konservokouti-oen.blogspot.com
Το Συμβούλιο Δράσης της ΟΕΝ δημοσιέυει το σχέδιο προοπτικών και θέσεων για το 3ο συνέδριο της που θα πραγματοποιηθεί στην Αθήνα, στις 13-14 Μάρτη 2010, λίγο μετά την 1η επέτειο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης του Δεκέμβρη.
Ενάντια σε όσους μιλούν ακόμα –στη χειρότερη περίπτωση- για ένα «τυφλό ξέσπασμα μειοψηφικής νεολαιίστικης βίας» και στην καλύτερη για μια «νεολαιίστικη εξέγερση», τόσο το γκρέμισμα της δεξιάς κυβέρνησης των δολοφόνων, όσο οι πολλές δεκάδες χιλιάδες νέους που διαδήλωσαν και συγκρούστηκαν με τα «πράσινα» δείχνουν το αντίθετο.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν η πρώτη κοινωνική έκρηξη σε συνθήκες μιας παγκόσμιας κρίσης που συνεχίζεται και ταυτόχρονα μια λαϊκή εξέγερση με τη νεολαία επικεφαλής που έχει οδηγήσει σε καθεστωτική κρίση στην Ελλάδα.
Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία δεν φαίνεται να μπορεί να δώσει διέξοδο στη χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού, ούτε στην αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος.
Την ίδια στιγμή, όμως, η κυβέρνηση των Παπανδρέου-Πάγκαλου- Χρυσοχοΐδη είναι αναγκασμένοι για λογαριασμό των αφεντικών τους, τους τραπεζίτες και τους βιομηχάνους, να κηρύξουν τον πόλεμο στην εργατική τάξη και τη νεολαία.
Πρέπει να ετοιμάσουμε τη δική μας απάντηση στις νέες προκλήσεις. Δεν αρκεί να «αποκρούσουμε» τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, ούτε καν να «ανατρέψουμε την επίθεση». Διακυβεύονται πολύ περισσότερα. Δεν υπάρχουν «ενδιάμεσοι» δρόμοι. Χρειάζεται κάτι πολύ παρά πάνω.
Πρέπει πάνω απ’ όλα να προετοιμάσουμε τις δυνάμεις του κινήματος για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου-για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.
Το 3ο συνέδριο της ΟΕΝ φιλοδοξεί να βοηθήσει στην κατανόηση της νέας κατάστασης και να αποτελέσει σταθμό της οργάνωσης της πάλης της νεολαίας για την αμέσως επόμενη περίοδο…….
Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009
Ανακοίνωση της ΟΕΝ Θεσσαλονίκης για την κρατική τρομοκρατία
H OEN Θεσσαλονίκης καταγγέλλει την βάρβαρη καταστολή των διαδηλώσεων σε Αθηνά – Θεσσαλονίκη, τις αναίτιες προσαγωγές και τον σαδιστικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν οι διαδηλωτές από τους αστυνομικούς.
Επίσης καταγγέλλουμε την απρόκλητη επίθεση με μηχανές στο μπλοκ του ΕΕΚ στην Αθήνα και τον τον σοβαρό τραυματισμό της αγωνίστριας Αγγελικής Κουτσουμπού.
Είναι ολοφάνερο ότι ο κ. Χρυσοχοϊδης αναπολεί τις μέρες που στην Θεσσαλονίκη κυκλοφορούσε ένα τρίκυκλο και έσπαγε κεφάλια πολιτών. Τότε ήταν τα τρίκυκλα και το παρακράτος, τώρα είναι τα δίκυκλα και το κράτος. Οι νέοι «Κοτζαμάνηδες» του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη χθες προσπαθούσαν να δολοφονήσουν διαδηλωτές πέφτοντας με τις μηχανές με φόρα κατά πάνω τους και έπειτα τους χτυπούσαν με τα γκλοπς στο κεφάλι.
Μέρος της ΕΛ.ΑΣ μισεί θανάσιμα συγκεκριμένη μερίδα του πληθυσμού. Αυτό είναι φανερό από το πώς αντιμετωπίζει τους διαδηλωτές με αναίτιους ξυλοδαρμούς, προκλητικές χειρονομίες, ύβρεις και σαδιστικές πράξεις όπως το να αναιρούν τα Malox από τους ήδη ψεκασμένους με χημικά διαδηλωτές. Το κατά πόσο θα ασκήσει όλο αυτό το κόμπλεξ και την βαρβαρότητα στους πολίτες εξαρτάται από το πόσο δυνατή και πρόθυμη είναι η Κυβέρνηση. Και χθες το «Σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ πρόθυμο… Η αστυνομία δεν υπάρχει για να προστατέψει τον πολίτη, είναι απέναντι του και ειδικότερα όταν αυτός είναι απέναντι από τα αφεντικά της. Όταν ένας εργάτης θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία του αστικού κράτους, είναι ένας αστός μπάτσος και όχι εργάτης.
Η ΟΕΝ Θεσσαλονίκης απαιτεί την άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων. Καλεί τους εργαζόμενους την νεολαία και τις πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς να πλαισιώσουν τα συλλαλητήρια και να σπάσουν την κρατική τρομοκρατία.
7/12/2009
http://oen-thes.blogspot.com/
oen.thes@gmail.com
Επίσης καταγγέλλουμε την απρόκλητη επίθεση με μηχανές στο μπλοκ του ΕΕΚ στην Αθήνα και τον τον σοβαρό τραυματισμό της αγωνίστριας Αγγελικής Κουτσουμπού.
Είναι ολοφάνερο ότι ο κ. Χρυσοχοϊδης αναπολεί τις μέρες που στην Θεσσαλονίκη κυκλοφορούσε ένα τρίκυκλο και έσπαγε κεφάλια πολιτών. Τότε ήταν τα τρίκυκλα και το παρακράτος, τώρα είναι τα δίκυκλα και το κράτος. Οι νέοι «Κοτζαμάνηδες» του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη χθες προσπαθούσαν να δολοφονήσουν διαδηλωτές πέφτοντας με τις μηχανές με φόρα κατά πάνω τους και έπειτα τους χτυπούσαν με τα γκλοπς στο κεφάλι.
Μέρος της ΕΛ.ΑΣ μισεί θανάσιμα συγκεκριμένη μερίδα του πληθυσμού. Αυτό είναι φανερό από το πώς αντιμετωπίζει τους διαδηλωτές με αναίτιους ξυλοδαρμούς, προκλητικές χειρονομίες, ύβρεις και σαδιστικές πράξεις όπως το να αναιρούν τα Malox από τους ήδη ψεκασμένους με χημικά διαδηλωτές. Το κατά πόσο θα ασκήσει όλο αυτό το κόμπλεξ και την βαρβαρότητα στους πολίτες εξαρτάται από το πόσο δυνατή και πρόθυμη είναι η Κυβέρνηση. Και χθες το «Σοσιαλιστικό» ΠΑΣΟΚ ήταν πολύ πρόθυμο… Η αστυνομία δεν υπάρχει για να προστατέψει τον πολίτη, είναι απέναντι του και ειδικότερα όταν αυτός είναι απέναντι από τα αφεντικά της. Όταν ένας εργάτης θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία του αστικού κράτους, είναι ένας αστός μπάτσος και όχι εργάτης.
Η ΟΕΝ Θεσσαλονίκης απαιτεί την άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων. Καλεί τους εργαζόμενους την νεολαία και τις πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς να πλαισιώσουν τα συλλαλητήρια και να σπάσουν την κρατική τρομοκρατία.
7/12/2009
http://oen-thes.blogspot.com/
oen.thes@gmail.com
Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009
Δωρεάν σίτιση / στέγαση και… πράσινα άλογα!
Στις 26 Αυγούστου, και ενώ οι περισσότεροι φοιτητές επέστρεφαν ακόμα από τις καλοκαιρινές διακοπές, καλέστηκε συνεδρίαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ χωρίς όμως –για μια ακόμα φορά- να έχουν καλεστεί οι εκπρόσωποι των φοιτητικών συλλόγων. Σε αυτήν την συνεδρίαση οι αρχές του ΑΠΘ κάλεσαν σε ενημέρωση για το ζήτημα της υποχρηματοδότησης του πανεπιστημίου και παρουσίασαν ως λύση ανάγκης το κλείσιμο της Λέσχης. Παράλληλα επιχειρήθηκε να παρουσιαστεί η χορήγηση ενός γεύματος την ημέρα και οκτώ ποτών το μήνα σε καταστήματα της πόλης ως προσωρινή λύση και «επίτευγμα».
Όλα αυτά βέβαια δεν έπεσαν ως κεραυνός εν αιθρεία, αλλά αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα μιας μακράς πορείας υποβάθμισης της Λέσχης και της δωρεάν σίτισης και στέγασης γενικότερα και από όλες τις πλευρές. Η Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη υποχρηματοδοτείται συστηματικά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα να αργεί να ξεκινήσει η λειτουργία της, να λειτουργεί το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μόνο η κάτω λέσχη και να πέφτει συστηματικά η ποιότητα του φαγητού που προσφέρεται. Εκτός αυτών έχουν χειροτερεύσει κατά πολύ οι συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων, οι οποίοι εργάζονται πια με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ενώ ταυτόχρονα τους κατατρύχει συνεχώς η απειλή της απόλυσης, απειλή που έχει υλοποιηθεί ήδη αρκετές φορές. Σε όλα αυτά η «λύση» που προσφέρει η πρυτανεία είναι η κατάργηση του επιδόματος σίτισης και η αντικατάστασή του με σαλάμι και κονσέρβες!
Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η απόφαση της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης –η οποία ελέγχει και την λέσχη των εστιών- να επιβάλλει από πέρυσι αυστηρά κριτήρια για την σίτιση στις εστίες, με αποτέλεσμα πολλοί εστιακοί φοιτητές να μην δικαιούνται πλέον τα κουπόνια τα οποία είναι απαραίτητα για την σίτιση τους. Εμφανίστηκε λοιπόν το τραγελαφικό φαινόμενο κάποιοι να έχουν αρκετά χαμηλό εισόδημα για να δικαιούνται ένα δωμάτιο οκτώ τετραγωνικών στις εστίες, αλλά όχι αρκετά χαμηλό για να μπορούν να σιτίζονται στην λέσχη των εστιών!!! Έχει βέβαια προηγηθεί και εδώ μια συστηματική υποβάθμιση της ποιότητας, της ποσότητας και της ποικιλίας του φαγητού όπως και των συνθηκών εργασίας των νέων εργαζομένων που πια και αυτοί ως επί το πλείστον προσλαμβάνονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Το θέμα της σίτισης δεν αποτελεί όμως ένα μεμονωμένο πρόβλημα, αλλά σχετίζεται άμεσα με το ζήτημα της στέγασης και τελικά εντάσσονται και τα δύο στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, δικαίωμα που βρίσκεται στο στόχαστρο τόσο της τωρινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όσο και της προηγούμενης της ΝΔ. Πάρα πολλοί βέβαια –διάφορων πρασινογαλανόμαυρων αποχρώσεων- θα βγουν να σου πουν ότι αυτά είναι τρία διαφορετικά προβλήματα που δεν σχετίζονται το ένα με το άλλο, ασχέτως τελικά τι άποψη θα βγάλουν ύστερα για το καθένα από αυτά τα «άσχετα» προβλήματα.
Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Και είναι διαφορετική πολύ απλά επειδή το δικαίωμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας (να μην χρειάζεται να πληρώνεις δίδακτρα στο πανεπιστήμιο μόνο σημαίνει αυτό για κάποιους) δεν λέει τίποτα σε κάποιον που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσει έστω μια τρύπα και να συντηρήσει τον εαυτό του σε μια ξένη πόλη. Πάρα πολλές είναι οι περιπτώσεις παιδιών φτωχών οικογενειών που είτε σπούδασαν κάτι που δεν τους ενδιέφερε μόνο και μόνο επειδή αυτό «υπήρχε» στην περιοχή τους, είτε δεν σπούδασαν καθόλου παρ’ ότι το ήθελαν. Σε τέτοιες περιπτώσεις το δικαίωμα στην δημόσια και δωρεάν παιδεία μένει ευφημισμός και κενό γράμμα.
Εύλογα τίθεται βέβαια η εξής απορία: «για αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν οι εστίες και η λέσχη;» Ακριβώς! Η Λέσχη όμως όπως προειπώθηκε οδεύει για κλείσιμο (δηλαδή ουσιαστικά ιδιωτικοποίηση πιθανόν μέσω αυτής της προσωρινής «λύσης» του γεύματος και των ποτών σε καταστήματα της πόλης) και οι εστίες δεν φτάνουν ούτε για δείγμα: Οι πέντε πανεπιστημιακές εστίες προσφέρουν μόλις 1740 κλίνες!!! Απειροελάχιστος αριθμός συγκριτικά με τον αριθμό των φοιτητών που σπουδάζει σε ΑΠΘ και ΠαΜακ. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εστίες Δ΄ και Ε΄ ήταν ξενοδοχεία που βρίσκονταν στην ιδιοκτησία του ΑΠΘ και έγιναν εστίες μόνο μετά την κατάληψή τους από το φοιτητικό κίνημα του ’94. Στην Ε΄ συγκεκριμένα επί μήνες δινόντουσαν μάχες με τις δυνάμεις καταστολής για την προάσπιση της κατάληψης.
Το συμπέρασμα είναι τελικά πως με την στέγαση αλλά και την σίτιση να είναι τραγικά ανεπαρκείς οι φοιτητές έχουν την επιλογή είτε να δουλέψουν καθυστερώντας τις σπουδές τους, είτε να επιβαρύνουν την οικογένειά τους, είτε να γυρίσουν σπίτι τους και να ξεχάσουν το όνειρο των σπουδών, ένα όνειρο που απ’ ότι φαίνεται κυβέρνηση, αντιπολίτευση και σύσσωμη η αστική τάξη το προορίζουν μόνο για λίγους και εκλεκτούς έχοντες και κατέχοντες, ενώ για το πόπολο –ακόμα και το πτυχιούχο πόπολο- προορίζουν τον εφιάλτη της ανεργίας, της ελαστικής και μερικής εργασίας, της επισφάλειας, της ανασφάλειας και της αγωνίας για επιβίωση.
Ακόμα και να καταφέρει κανείς να μπει σε μια εστία αυτό δεν σημαίνει ότι τέλειωσαν τα προβλήματά του. Θα έρθει αντιμέτωπος με την διευθυντική αυθαιρεσία και το Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας –στο οποίο υπάγονται οι εστίες- το οποίο παλεύει να επιβάλλει έναν κατάπτυστο εσωτερικό κανονισμό καταπίεσης και ελέγχου της προσωπικής ζωής. Φτάνει μόνο να ειπωθεί πως σύμφωνα με αυτόν των εσωτερικό κανονισμό «λειτουργίας» οι εστιακοί θα πρέπει να δηλώνουν στην διεύθυνση εάν θα λείψουν από το δωμάτιο πάνω από δύο μέρες και πού θα πάνε! Στις εστίες της Θεσσαλονίκης βέβαια ο εσωτερικός κανονισμός του ΕΙΝ έχει μείνει στα χαρτιά χάρη στους αγώνες του Συλλόγου Οικοτρόφων και του σχήματος Πρωτοβουλία Εστιών.
Ένα άλλο βίωμα των εστιακών είναι ότι η «δωρεάν σίτιση/στέγαση» τελικά ούτε τελείως δωρεάν είναι ούτε και προσφέρεται επ’ ίσοις όροις. Με την είσοδό του ο κάθε εστιακός πρέπει να καταθέσει μια εγγύηση (που δεν πρόκειται να ξαναδεί ποτέ) και του ζητείται ενοίκιο για την διαμονή του. Αυτό αποτελεί το –συμβολικό ακόμα- ποσό των 70 ευρώ το χρόνο για τους Έλληνες προπτυχιακούς, αλλά για τους αλλοδαπούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί το ενοίκιο κυμαίνεται από 70 μέχρι 120 ευρώ το μήνα (για την προαναφερθείσα τρύπα των 8m2) και οι πιέσεις για την καταβολή του είναι πολύ εντονότερες· έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι και η απειλή της απέλασης από την χώρα. Σαν να μην έφταναν αυτά οι διευθύνσεις δίνουν με την πληρωμή του ενοικίου παράνομες αθεώρητες αποδείξεις που έχουν ξεμείνει στις αποθήκες από τον καιρό της χούντας. Ποιος ξέρει λοιπόν στην τελική πραγματικά που πάνε αυτά τα λεφτά;!; Αυτά βέβαια στην Θεσσαλονίκη, γιατί αλλού τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα ακόμα, με τις διευθύνσεις να ζητάνε κανονικά –και όχι «συμβολικά»- ενοίκια, να εκδιώχνουν τους οικότροφους από τα δωμάτιά τους κάθε καλοκαίρι, να διαγράφουν οικοτρόφους εάν δεν περάσουν συγκεκριμένο ποσοστό των μαθημάτων τους ή δεν ανταπεξέρχονται στις οικονομικές τους «υποχρεώσεις» ή περάσουν τα βασικά έτη των σπουδών τους και διάφορα άλλα φαιδρά που θα τα ζήλευε ακόμα και η χούντα των συνταγματαρχών.
Είναι φανερό πλέον ότι πραγματική δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν νοείται χωρίς πραγματικά δωρεάν σίτιση και στέγαση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και όλα αυτά που προαναφέρθηκαν τελικά δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά εντάσσονται στο γενικότερο σχέδιο κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και αστικής τάξης για την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την μεταμόρφωση των μελλοντικών αποφοίτων σε εργαζομένους-λάστιχα, απασχολήσιμους και υποαπασχολήσιμους και την επιστημονική γνώση και έρευνα σε κατάρτιση και στείρες πληροφορίες προς όφελος της «αγοράς». Καλούμε λοιπόν όλους τους φοιτητές να αγωνιστούν μέσω των γενικών συνελεύσεων των συλλόγων τους με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και να συνταχθούν με και να συνδιαμορφώσουν τα αγωνιστικά πλαίσια της ΕΑΑΚ ενάντια σε κάθε απόπειρα υποβάθμισης, κλεισίματος και ιδιωτικοποίησης της Λέσχης και
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
* Δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση ανοιχτή σε όλους (αλλοδαπούς και Έλληνες) με κατάργηση όλων των ταξικών, οικονομικών, εξεταστικών, βαθμολογικών και λοιπών φραγμών
* Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους ανεξαρτήτως τους φοιτητές –προπτυχιακούς, μεταπτυχιακούς και υποψηφίους διδάκτορες- καθ’ όλη την διάρκεια των σπουδών τους
* Να παραμείνει ανοιχτή για όλους και σε πλήρη λειτουργία (άνω και κάτω λέσχη) η Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη από τέλη Αυγούστου μέχρι μέσα Ιουλίου κάθε χρόνου
* Να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι υπάλληλοι με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, πλήρη ασφάλιση και αξιοπρεπή μισθό
* Να ακυρωθούν όλες οι εργολαβίες σε πανεπιστήμια, λέσχες και εστίες. Απευθείας πρόσληψη των εργαζομένων από τον εκάστοτε φορέα. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
* Άμεση ανοικοδόμηση νέων εστιών που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών – αναβάθμιση των ήδη υπαρχόντων – κατάργηση κάθε μορφής ενοικίου στις εστίες
* Να παραχωρήσει το ΑΠΘ κτίρια της ιδιοκτησίας του και να μετατραπούν σε εστίες – να προστεθεί σύνολος ο χώρος της ΔΕΘ στην πανεπιστημιούπολη για να καλυφθούν στεγαστικές ανάγκες των σχολών και να δημιουργηθούν εστίες
Όλα αυτά βέβαια δεν έπεσαν ως κεραυνός εν αιθρεία, αλλά αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα μιας μακράς πορείας υποβάθμισης της Λέσχης και της δωρεάν σίτισης και στέγασης γενικότερα και από όλες τις πλευρές. Η Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη υποχρηματοδοτείται συστηματικά εδώ και πάρα πολλά χρόνια, με αποτέλεσμα να αργεί να ξεκινήσει η λειτουργία της, να λειτουργεί το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μόνο η κάτω λέσχη και να πέφτει συστηματικά η ποιότητα του φαγητού που προσφέρεται. Εκτός αυτών έχουν χειροτερεύσει κατά πολύ οι συνθήκες εργασίας των υπαλλήλων, οι οποίοι εργάζονται πια με συμβάσεις ορισμένου χρόνου ενώ ταυτόχρονα τους κατατρύχει συνεχώς η απειλή της απόλυσης, απειλή που έχει υλοποιηθεί ήδη αρκετές φορές. Σε όλα αυτά η «λύση» που προσφέρει η πρυτανεία είναι η κατάργηση του επιδόματος σίτισης και η αντικατάστασή του με σαλάμι και κονσέρβες!
Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η απόφαση της Πανεπιστημιακής Φοιτητικής Λέσχης –η οποία ελέγχει και την λέσχη των εστιών- να επιβάλλει από πέρυσι αυστηρά κριτήρια για την σίτιση στις εστίες, με αποτέλεσμα πολλοί εστιακοί φοιτητές να μην δικαιούνται πλέον τα κουπόνια τα οποία είναι απαραίτητα για την σίτιση τους. Εμφανίστηκε λοιπόν το τραγελαφικό φαινόμενο κάποιοι να έχουν αρκετά χαμηλό εισόδημα για να δικαιούνται ένα δωμάτιο οκτώ τετραγωνικών στις εστίες, αλλά όχι αρκετά χαμηλό για να μπορούν να σιτίζονται στην λέσχη των εστιών!!! Έχει βέβαια προηγηθεί και εδώ μια συστηματική υποβάθμιση της ποιότητας, της ποσότητας και της ποικιλίας του φαγητού όπως και των συνθηκών εργασίας των νέων εργαζομένων που πια και αυτοί ως επί το πλείστον προσλαμβάνονται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου.
Το θέμα της σίτισης δεν αποτελεί όμως ένα μεμονωμένο πρόβλημα, αλλά σχετίζεται άμεσα με το ζήτημα της στέγασης και τελικά εντάσσονται και τα δύο στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας, δικαίωμα που βρίσκεται στο στόχαστρο τόσο της τωρινής κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ όσο και της προηγούμενης της ΝΔ. Πάρα πολλοί βέβαια –διάφορων πρασινογαλανόμαυρων αποχρώσεων- θα βγουν να σου πουν ότι αυτά είναι τρία διαφορετικά προβλήματα που δεν σχετίζονται το ένα με το άλλο, ασχέτως τελικά τι άποψη θα βγάλουν ύστερα για το καθένα από αυτά τα «άσχετα» προβλήματα.
Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική. Και είναι διαφορετική πολύ απλά επειδή το δικαίωμα της δημόσιας και δωρεάν παιδείας (να μην χρειάζεται να πληρώνεις δίδακτρα στο πανεπιστήμιο μόνο σημαίνει αυτό για κάποιους) δεν λέει τίποτα σε κάποιον που δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσει έστω μια τρύπα και να συντηρήσει τον εαυτό του σε μια ξένη πόλη. Πάρα πολλές είναι οι περιπτώσεις παιδιών φτωχών οικογενειών που είτε σπούδασαν κάτι που δεν τους ενδιέφερε μόνο και μόνο επειδή αυτό «υπήρχε» στην περιοχή τους, είτε δεν σπούδασαν καθόλου παρ’ ότι το ήθελαν. Σε τέτοιες περιπτώσεις το δικαίωμα στην δημόσια και δωρεάν παιδεία μένει ευφημισμός και κενό γράμμα.
Εύλογα τίθεται βέβαια η εξής απορία: «για αυτές ακριβώς τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν οι εστίες και η λέσχη;» Ακριβώς! Η Λέσχη όμως όπως προειπώθηκε οδεύει για κλείσιμο (δηλαδή ουσιαστικά ιδιωτικοποίηση πιθανόν μέσω αυτής της προσωρινής «λύσης» του γεύματος και των ποτών σε καταστήματα της πόλης) και οι εστίες δεν φτάνουν ούτε για δείγμα: Οι πέντε πανεπιστημιακές εστίες προσφέρουν μόλις 1740 κλίνες!!! Απειροελάχιστος αριθμός συγκριτικά με τον αριθμό των φοιτητών που σπουδάζει σε ΑΠΘ και ΠαΜακ. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι εστίες Δ΄ και Ε΄ ήταν ξενοδοχεία που βρίσκονταν στην ιδιοκτησία του ΑΠΘ και έγιναν εστίες μόνο μετά την κατάληψή τους από το φοιτητικό κίνημα του ’94. Στην Ε΄ συγκεκριμένα επί μήνες δινόντουσαν μάχες με τις δυνάμεις καταστολής για την προάσπιση της κατάληψης.
Το συμπέρασμα είναι τελικά πως με την στέγαση αλλά και την σίτιση να είναι τραγικά ανεπαρκείς οι φοιτητές έχουν την επιλογή είτε να δουλέψουν καθυστερώντας τις σπουδές τους, είτε να επιβαρύνουν την οικογένειά τους, είτε να γυρίσουν σπίτι τους και να ξεχάσουν το όνειρο των σπουδών, ένα όνειρο που απ’ ότι φαίνεται κυβέρνηση, αντιπολίτευση και σύσσωμη η αστική τάξη το προορίζουν μόνο για λίγους και εκλεκτούς έχοντες και κατέχοντες, ενώ για το πόπολο –ακόμα και το πτυχιούχο πόπολο- προορίζουν τον εφιάλτη της ανεργίας, της ελαστικής και μερικής εργασίας, της επισφάλειας, της ανασφάλειας και της αγωνίας για επιβίωση.
Ακόμα και να καταφέρει κανείς να μπει σε μια εστία αυτό δεν σημαίνει ότι τέλειωσαν τα προβλήματά του. Θα έρθει αντιμέτωπος με την διευθυντική αυθαιρεσία και το Εθνικό Ίδρυμα Νεότητας –στο οποίο υπάγονται οι εστίες- το οποίο παλεύει να επιβάλλει έναν κατάπτυστο εσωτερικό κανονισμό καταπίεσης και ελέγχου της προσωπικής ζωής. Φτάνει μόνο να ειπωθεί πως σύμφωνα με αυτόν των εσωτερικό κανονισμό «λειτουργίας» οι εστιακοί θα πρέπει να δηλώνουν στην διεύθυνση εάν θα λείψουν από το δωμάτιο πάνω από δύο μέρες και πού θα πάνε! Στις εστίες της Θεσσαλονίκης βέβαια ο εσωτερικός κανονισμός του ΕΙΝ έχει μείνει στα χαρτιά χάρη στους αγώνες του Συλλόγου Οικοτρόφων και του σχήματος Πρωτοβουλία Εστιών.
Ένα άλλο βίωμα των εστιακών είναι ότι η «δωρεάν σίτιση/στέγαση» τελικά ούτε τελείως δωρεάν είναι ούτε και προσφέρεται επ’ ίσοις όροις. Με την είσοδό του ο κάθε εστιακός πρέπει να καταθέσει μια εγγύηση (που δεν πρόκειται να ξαναδεί ποτέ) και του ζητείται ενοίκιο για την διαμονή του. Αυτό αποτελεί το –συμβολικό ακόμα- ποσό των 70 ευρώ το χρόνο για τους Έλληνες προπτυχιακούς, αλλά για τους αλλοδαπούς και μεταπτυχιακούς φοιτητές τα πράγματα αλλάζουν. Εκεί το ενοίκιο κυμαίνεται από 70 μέχρι 120 ευρώ το μήνα (για την προαναφερθείσα τρύπα των 8m2) και οι πιέσεις για την καταβολή του είναι πολύ εντονότερες· έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι και η απειλή της απέλασης από την χώρα. Σαν να μην έφταναν αυτά οι διευθύνσεις δίνουν με την πληρωμή του ενοικίου παράνομες αθεώρητες αποδείξεις που έχουν ξεμείνει στις αποθήκες από τον καιρό της χούντας. Ποιος ξέρει λοιπόν στην τελική πραγματικά που πάνε αυτά τα λεφτά;!; Αυτά βέβαια στην Θεσσαλονίκη, γιατί αλλού τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα ακόμα, με τις διευθύνσεις να ζητάνε κανονικά –και όχι «συμβολικά»- ενοίκια, να εκδιώχνουν τους οικότροφους από τα δωμάτιά τους κάθε καλοκαίρι, να διαγράφουν οικοτρόφους εάν δεν περάσουν συγκεκριμένο ποσοστό των μαθημάτων τους ή δεν ανταπεξέρχονται στις οικονομικές τους «υποχρεώσεις» ή περάσουν τα βασικά έτη των σπουδών τους και διάφορα άλλα φαιδρά που θα τα ζήλευε ακόμα και η χούντα των συνταγματαρχών.
Είναι φανερό πλέον ότι πραγματική δημόσια και δωρεάν παιδεία δεν νοείται χωρίς πραγματικά δωρεάν σίτιση και στέγαση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και όλα αυτά που προαναφέρθηκαν τελικά δεν είναι καθόλου τυχαία, αλλά εντάσσονται στο γενικότερο σχέδιο κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και αστικής τάξης για την ιδιωτικοποίηση της παιδείας και την μεταμόρφωση των μελλοντικών αποφοίτων σε εργαζομένους-λάστιχα, απασχολήσιμους και υποαπασχολήσιμους και την επιστημονική γνώση και έρευνα σε κατάρτιση και στείρες πληροφορίες προς όφελος της «αγοράς». Καλούμε λοιπόν όλους τους φοιτητές να αγωνιστούν μέσω των γενικών συνελεύσεων των συλλόγων τους με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και να συνταχθούν με και να συνδιαμορφώσουν τα αγωνιστικά πλαίσια της ΕΑΑΚ ενάντια σε κάθε απόπειρα υποβάθμισης, κλεισίματος και ιδιωτικοποίησης της Λέσχης και
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
* Δημόσια και δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση ανοιχτή σε όλους (αλλοδαπούς και Έλληνες) με κατάργηση όλων των ταξικών, οικονομικών, εξεταστικών, βαθμολογικών και λοιπών φραγμών
* Δωρεάν σίτιση και στέγαση για όλους ανεξαρτήτως τους φοιτητές –προπτυχιακούς, μεταπτυχιακούς και υποψηφίους διδάκτορες- καθ’ όλη την διάρκεια των σπουδών τους
* Να παραμείνει ανοιχτή για όλους και σε πλήρη λειτουργία (άνω και κάτω λέσχη) η Πανεπιστημιακή Φοιτητική Λέσχη από τέλη Αυγούστου μέχρι μέσα Ιουλίου κάθε χρόνου
* Να επαναπροσληφθούν όλοι οι απολυμένοι υπάλληλοι με αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας, πλήρη ασφάλιση και αξιοπρεπή μισθό
* Να ακυρωθούν όλες οι εργολαβίες σε πανεπιστήμια, λέσχες και εστίες. Απευθείας πρόσληψη των εργαζομένων από τον εκάστοτε φορέα. Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους
* Άμεση ανοικοδόμηση νέων εστιών που να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών – αναβάθμιση των ήδη υπαρχόντων – κατάργηση κάθε μορφής ενοικίου στις εστίες
* Να παραχωρήσει το ΑΠΘ κτίρια της ιδιοκτησίας του και να μετατραπούν σε εστίες – να προστεθεί σύνολος ο χώρος της ΔΕΘ στην πανεπιστημιούπολη για να καλυφθούν στεγαστικές ανάγκες των σχολών και να δημιουργηθούν εστίες
Κάλεσμα στους μαθητές της Θεσσαλονίκης
* ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΗΨΙΕΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
* ΕΞΩ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΠ’ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
* ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ «ΔΙΠΛΟΒΑΡΔΙΑΣ»
* ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ-ΚΑΤΕΡΓΑ!
Καλούμε τους μαθητές όλης της χώρας να υποστηρίξουν άμεσα και έμπρακτα τις μαθητικές καταλήψεις σχολείων στη Θεσσαλονίκη, που τις τελευταίες μέρες έχουν γίνει στόχος εισαγγελικών απειλών για αστυνομική επέμβαση σύλληψης των καταληψιών μαθητών. Ένα χρόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη όλοι οι μαθητές πρέπει να παλέψουν ενάντια στην Κυβέρνηση Παπανδρέου-Χρυσοχοϊδη, της ανεργίας της φτώχειας και της καταστολής!
Απειλούν να συλλάβουν τους καταληψίες μαθητές μόνο και μόνο γιατί αυτοί αντιδρούν στη «διπλοβάρδια» και γιατί τρέμουν ότι το κίνημά τους θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα και να χαλάσει την εικόνα συναίνεσης που θέλουν να δείξουν. Μια εικόνα που είναι αντίθετη με την πραγματικότητα στα σχολεία-κάτεργα και του άθλιου παρόντος χωρίς μέλλον όλης της νεολαίας Είναι αντίθετη με την ίδια την κοινωνική οργή των εργαζόμενων και ολόκληρης της νεολαίας για όσα ζουν εξαιτίας της χειρότερης κρίσης στην ιστορία του καπιταλισμού. Μιας κρίσης που φέρνει την ελληνική καπιταλιστική οικονομία στο χείλος του γκρεμού. Ενός γκρεμού που έχει κάνει την νέα Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ λίγο μετά το σχηματισμό της, να δείξει τα επικίνδυνα δόντια της στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Παρολίγον κατάργηση των θέσεων των ωρομισθίων καθηγητών σε γυμνάσια-λύκεια
Ξύλο στους εργάτες της ζώνης του Περάματος που απαιτούσαν δουλειά
Αστυνομοκρατία, συλλήψεις -και όχι μόνο- στα Εξάρχεια
Δολοφονική αστυνομική επίθεση σε Πακιστανό πρόσφυγα από τη Νίκαια
Προφυλακίσεις «ύποπτων διαδηλωτών» μετά από πορεία
Απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζόμενων στο Δημόσιο- τους εργαζόμενους stage- που δούλευαν σε καθεστώς ελαστικής ανασφάλιστης εργασίας. Και είμαστε μόνο στην αρχή…
Η κοροϊδία της νέας υπουργού Παιδείας, Άννας Διαμαντοπούλου, που έλεγε ότι θα κάνει τα πάντα για να λύσει τα προβλήματα των μαθητών, έχει αποκαλυφτεί σε όλο της το μεγαλείο. Ο στόχος τους ήταν και είναι η «προετοιμασία» της νεολαίας ώστε να μπορεί να αντεπεξέρχεται αδιαμαρτύρητα στις απαιτήσεις των αφεντικών για περισσότερη ελαστική… παιδεία σήμερα και ελαστική εργασία αύριο (και για πολλούς και σήμερα). Θέλουν να μας πειθαρχήσουν στην μόνιμη και μαζική ανεργία που μας περιμένει. Να μας «πείσουν»,ότι δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από τη ζωή μας πέρα από τη φτώχεια τη καταστολή και τη μιζέρια. Μήπως η Διαμαντόπουλου και η Κυβέρνησή της δεν υποστηρίζουν την ίδρυση μαγαζιών «παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών» με την ονομασία «ιδιωτικά πανεπιστήμια»; Μήπως αυτοί δεν είναι που θέλουν να συνεχίσουν την προσπάθεια της προηγούμενης Κυβέρνησης και να αποκλείσει και άλλους χιλιάδες μαθητές από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ «αποδεσμεύοντας» το Λύκειο από το πανεπιστήμιο; Μήπως και αυτοί δε συμφωνούν με την βάση του 10 που κάθε χρόνο στέλνει δεκάδες χιλιάδες μαθητές στις ουρές του ΟΑΕΔ και στα ακριβοπληρωμένα «κολέγια»;
Και αν κάνουν πως «ξεχνούν» την εξέγερση του Δεκέμβρη- Δεν την ξεχνάμε εμείς. Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλο, ενάντια στο κλίμα συναίνεσης και υποταγής στο Κράτος, να συνεχίσουμε το δρόμο της, αναπτύσσοντας την παραπέρα! Να προετοιμαστούμε όσο πιο γρήγορα γίνεται για την μάχη ενάντια στις αλλαγές στο εξεταστικό και να ενωθούμε με τους αγώνες της εργατικής τάξης. Με μόνη προοπτική μια άλλη παιδεία σε μια άλλη σοσιαλιστική κοινωνία, τη μόνη διέξοδο από τη σημερινή αθλιότητα του καπιταλισμού.
Υπερασπίστε τις καταλήψεις! Έξω οι εισαγγελείς και η αστυνομία από τα σχολεία!
Κανένας διάλογος, καμία συνδιαλλαγή, καμία «διαπραγμάτευση» με τους υποστηριχτές της αναθεώρησης του άρθρου 16, τους ψευτο-προστάτες του πολίτη και με εκείνους που καταδίκαζαν τη βία «από όπου και αν προέρχεται» κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη! Ανεπιθύμητη στο υπουργείο Παιδείας η αμετανόητη υποστηρίχτρια των ιδιωτικών πανεπιστημίων, Άννα Διαμαντοπούλου! Να διαλυθεί το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και να σταματήσει τώρα ο ψευτο-διάλογος του!
Καμιά ειρήνη με την «πράσινη» κυβέρνηση της υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας, των μαζικών απολύσεων και της καταστολής
Όχι στην «αποδέσμευση» Λυκείου-πανεπιστημίου. Ελεύθερη χωρίς ταξικούς-χωρίς εξεταστικούς φραγμούς πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ενιαίος αντιγραφειοκρατικός συντονισμός στη δράση όλων των μαχόμενων οργανώσεων των εργαζομένων και της νεολαίας για κάθε κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα.
Την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες και όχι οι εργάτες, οι φοιτητές και μαθητές. Να απαλλοτριωθεί το κεφάλαιο, να εθνικοποιηθούν οι βασικοί τομείς της οικονομίας με εργατικό έλεγχο και διαχείριση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία υψηλού επιπέδου για όλο το λαό, δουλειά και όχι δουλεία, ζωή όχι επιβίωση. Όλη η εξουσία στην εργατική τάξη, για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση!
* ΕΞΩ ΟΙ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΑΠ’ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
* ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ «ΔΙΠΛΟΒΑΡΔΙΑΣ»
* ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ-ΚΑΤΕΡΓΑ!
Καλούμε τους μαθητές όλης της χώρας να υποστηρίξουν άμεσα και έμπρακτα τις μαθητικές καταλήψεις σχολείων στη Θεσσαλονίκη, που τις τελευταίες μέρες έχουν γίνει στόχος εισαγγελικών απειλών για αστυνομική επέμβαση σύλληψης των καταληψιών μαθητών. Ένα χρόνο μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη όλοι οι μαθητές πρέπει να παλέψουν ενάντια στην Κυβέρνηση Παπανδρέου-Χρυσοχοϊδη, της ανεργίας της φτώχειας και της καταστολής!
Απειλούν να συλλάβουν τους καταληψίες μαθητές μόνο και μόνο γιατί αυτοί αντιδρούν στη «διπλοβάρδια» και γιατί τρέμουν ότι το κίνημά τους θα μπορούσε να εξαπλωθεί σε όλη τη χώρα και να χαλάσει την εικόνα συναίνεσης που θέλουν να δείξουν. Μια εικόνα που είναι αντίθετη με την πραγματικότητα στα σχολεία-κάτεργα και του άθλιου παρόντος χωρίς μέλλον όλης της νεολαίας Είναι αντίθετη με την ίδια την κοινωνική οργή των εργαζόμενων και ολόκληρης της νεολαίας για όσα ζουν εξαιτίας της χειρότερης κρίσης στην ιστορία του καπιταλισμού. Μιας κρίσης που φέρνει την ελληνική καπιταλιστική οικονομία στο χείλος του γκρεμού. Ενός γκρεμού που έχει κάνει την νέα Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ λίγο μετά το σχηματισμό της, να δείξει τα επικίνδυνα δόντια της στους εργαζόμενους και τη νεολαία.
Παρολίγον κατάργηση των θέσεων των ωρομισθίων καθηγητών σε γυμνάσια-λύκεια
Ξύλο στους εργάτες της ζώνης του Περάματος που απαιτούσαν δουλειά
Αστυνομοκρατία, συλλήψεις -και όχι μόνο- στα Εξάρχεια
Δολοφονική αστυνομική επίθεση σε Πακιστανό πρόσφυγα από τη Νίκαια
Προφυλακίσεις «ύποπτων διαδηλωτών» μετά από πορεία
Απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζόμενων στο Δημόσιο- τους εργαζόμενους stage- που δούλευαν σε καθεστώς ελαστικής ανασφάλιστης εργασίας. Και είμαστε μόνο στην αρχή…
Η κοροϊδία της νέας υπουργού Παιδείας, Άννας Διαμαντοπούλου, που έλεγε ότι θα κάνει τα πάντα για να λύσει τα προβλήματα των μαθητών, έχει αποκαλυφτεί σε όλο της το μεγαλείο. Ο στόχος τους ήταν και είναι η «προετοιμασία» της νεολαίας ώστε να μπορεί να αντεπεξέρχεται αδιαμαρτύρητα στις απαιτήσεις των αφεντικών για περισσότερη ελαστική… παιδεία σήμερα και ελαστική εργασία αύριο (και για πολλούς και σήμερα). Θέλουν να μας πειθαρχήσουν στην μόνιμη και μαζική ανεργία που μας περιμένει. Να μας «πείσουν»,ότι δεν έχουμε να περιμένουμε κάτι καλύτερο από τη ζωή μας πέρα από τη φτώχεια τη καταστολή και τη μιζέρια. Μήπως η Διαμαντόπουλου και η Κυβέρνησή της δεν υποστηρίζουν την ίδρυση μαγαζιών «παροχής εκπαιδευτικών υπηρεσιών» με την ονομασία «ιδιωτικά πανεπιστήμια»; Μήπως αυτοί δεν είναι που θέλουν να συνεχίσουν την προσπάθεια της προηγούμενης Κυβέρνησης και να αποκλείσει και άλλους χιλιάδες μαθητές από τα ΑΕΙ-ΤΕΙ «αποδεσμεύοντας» το Λύκειο από το πανεπιστήμιο; Μήπως και αυτοί δε συμφωνούν με την βάση του 10 που κάθε χρόνο στέλνει δεκάδες χιλιάδες μαθητές στις ουρές του ΟΑΕΔ και στα ακριβοπληρωμένα «κολέγια»;
Και αν κάνουν πως «ξεχνούν» την εξέγερση του Δεκέμβρη- Δεν την ξεχνάμε εμείς. Ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλο, ενάντια στο κλίμα συναίνεσης και υποταγής στο Κράτος, να συνεχίσουμε το δρόμο της, αναπτύσσοντας την παραπέρα! Να προετοιμαστούμε όσο πιο γρήγορα γίνεται για την μάχη ενάντια στις αλλαγές στο εξεταστικό και να ενωθούμε με τους αγώνες της εργατικής τάξης. Με μόνη προοπτική μια άλλη παιδεία σε μια άλλη σοσιαλιστική κοινωνία, τη μόνη διέξοδο από τη σημερινή αθλιότητα του καπιταλισμού.
Υπερασπίστε τις καταλήψεις! Έξω οι εισαγγελείς και η αστυνομία από τα σχολεία!
Κανένας διάλογος, καμία συνδιαλλαγή, καμία «διαπραγμάτευση» με τους υποστηριχτές της αναθεώρησης του άρθρου 16, τους ψευτο-προστάτες του πολίτη και με εκείνους που καταδίκαζαν τη βία «από όπου και αν προέρχεται» κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη! Ανεπιθύμητη στο υπουργείο Παιδείας η αμετανόητη υποστηρίχτρια των ιδιωτικών πανεπιστημίων, Άννα Διαμαντοπούλου! Να διαλυθεί το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και να σταματήσει τώρα ο ψευτο-διάλογος του!
Καμιά ειρήνη με την «πράσινη» κυβέρνηση της υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας, των μαζικών απολύσεων και της καταστολής
Όχι στην «αποδέσμευση» Λυκείου-πανεπιστημίου. Ελεύθερη χωρίς ταξικούς-χωρίς εξεταστικούς φραγμούς πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Ενιαίος αντιγραφειοκρατικός συντονισμός στη δράση όλων των μαχόμενων οργανώσεων των εργαζομένων και της νεολαίας για κάθε κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα.
Την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες και όχι οι εργάτες, οι φοιτητές και μαθητές. Να απαλλοτριωθεί το κεφάλαιο, να εθνικοποιηθούν οι βασικοί τομείς της οικονομίας με εργατικό έλεγχο και διαχείριση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία υψηλού επιπέδου για όλο το λαό, δουλειά και όχι δουλεία, ζωή όχι επιβίωση. Όλη η εξουσία στην εργατική τάξη, για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση!
Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009
Τέρμα στην ομηρία των “stage” και στην ελαστική εργασία!
* Τέρμα στην ομηρία των “stage” και στην ελαστική εργασία!
* Δουλειά, όχι δουλεία για όλη την νεολαία τώρα!
* Την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες, αγώνας για μια εργατική σοσιαλιστική διέξοδο!
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας καταγγέλλει την εδώ και δύο εβδομάδες ομηρία πάνω από 50.000 ελαστικά εργαζόμενων νέων που απασχολούνται στα προγράμματα ανασφάλιστης εργασίας του ΟΑΕΔ στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στα περίφημα “stage”, λόγω της απόφασης της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να τα καταργήσει στο όνομα της αποκατάστασης της «αξιοκρατίας».
Το καμπανάκι είχε χτυπήσει λίγο πριν τις εθνικές εκλογές της 4ης Οκτώβρη, όταν αποκαλύφθηκε πως όχι μόνο ο απερχόμενος διοικητής του ΟΑΕΔ, και υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας στη Β’ Αθήνας, «κος» Βερναρδάκης ενέκρινε την πρόσληψη έως και 10.000 νέων «δικών του» παιδιών μέσω των συγκεκριμένων προγραμμάτων, αλλά και ότι τα προγράμματα αυτά έχουν πάψει προ πολλού να χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Tα “stage” ή αλλιώς οι νόμιμες «μαύρες» θέσεις εργασίας, δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά επί κυβερνήσεως Σημίτη με σκοπό την απόκτηση «εργασιακής προϋπηρεσίας» από την νεολαία και έδωσαν μια προσωρινή «διέξοδο» σε ένα μικρό τμήμα ανέργων νέων, παίζοντας ταυτόχρονα το ρόλο της εξυπηρέτησης των εκάστοτε «ημετέρων παιδιών», «πράσινων» ή «γαλάζιων», δηλαδή της ικανοποίησης της κομματικής πελατείας του κάθε φορά κυβερνώντος κόμματος.
Ωστόσο πίσω από τα άθλια γαλαζο-πράσινα ρουσφέτια υπάρχει το δράμα της ανεργίας της νεολαίας (15 έως 29) ετών που αγγίζει σχεδόν το 50% της συνολικής ανεργίας ή 300.000, η οποία θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν σ’ αυτό το νούμερο συνοπολογιζόταν οι κάθε λογής μερικώς απασχολούμενοι από εκείνους των “stage”, τους εποχικούς, τους δούλους του εμπορίου μεταξύ δημοσίου και επιχειρήσεων μέχρι τους συμβασιούχους και πάνω απ’ όλα τους «απασχολήσιμους» του ιδιωτικού τομέα-της σύγχρονης εργασιακής ζούγκλας.
Το αστικό Κράτος όχι μόνο δεν προστατεύει τους νέους εργαζόμενους και ανέργους, όχι μόνο δεν απλώνει –ούτε μπορεί να απλώσει- ένα «δίχτυ κοινωνικής προστασίας και συνοχής», όπως διατείνονται ή ελπίζουν όλοι εκείνοι που το υπερασπίζονται, αλλά είναι ενορχηστρωτής και άμεσα συνεργός στην πιο άγρια εκμετάλλευση και τον πιο ξεδιάντροπο εξευτελισμό του προλεταριάτου.
Απέναντι σ’ αυτό το πρόβλημα της μαζικής ανεργίας το οποίο θα ενταθεί δραματικά το αμέσως επόμενο διάστημα, καθώς οι ημι-επίσημες προβλέψεις μιλάνε για άνω του 17%, δεν φαίνεται να έχει καμιά πρόταση, ούτε βούληση επίλυσης και η νεοσύστατη κυβέρνηση Παπανδρέου. Αντίθετα μιλά για «επαναδιαπραγμάτευση» μόνο των «όρων» της σύγχρονης δουλείας ή (στα ίδια πλαίσια) στενότερη σύνδεση παιδείας-εργασίας, δηλαδή αναθέτει τις ευθύνες της πληρωμής της παρούσας καπιταλιστικής κρίσης και της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας στους ίδιους τους εργάτες και τη νεολαία, θέτοντας ως μόνο κριτήριο επαγγελματικής αποκατάστασης την «αξιοκρατία» και τη «δια βίου κατάρτιση» μ’ άλλα λόγια… «ο σώζων εαυτώ σωθήτω».
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας τάσσεται ενάντια στην απόλυση των εργαζομένων στα “stage” και ζητά τη μονιμοποίησή τους. Ταυτόχρονα απαιτεί την άμεση κατάργηση του αίσχους των “stage” σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο τομέα –κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Για να μπει ένα τέρμα στην ελαστική εργασία και την ανεργία, μόνιμη δουλειά και όχι δουλεία για όλη τη νεολαία, την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες –για μια εργατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση, για την εργατική εξουσία!
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΕΝ
* Δουλειά, όχι δουλεία για όλη την νεολαία τώρα!
* Την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες, αγώνας για μια εργατική σοσιαλιστική διέξοδο!
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας καταγγέλλει την εδώ και δύο εβδομάδες ομηρία πάνω από 50.000 ελαστικά εργαζόμενων νέων που απασχολούνται στα προγράμματα ανασφάλιστης εργασίας του ΟΑΕΔ στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, στα περίφημα “stage”, λόγω της απόφασης της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να τα καταργήσει στο όνομα της αποκατάστασης της «αξιοκρατίας».
Το καμπανάκι είχε χτυπήσει λίγο πριν τις εθνικές εκλογές της 4ης Οκτώβρη, όταν αποκαλύφθηκε πως όχι μόνο ο απερχόμενος διοικητής του ΟΑΕΔ, και υποψήφιος της Νέας Δημοκρατίας στη Β’ Αθήνας, «κος» Βερναρδάκης ενέκρινε την πρόσληψη έως και 10.000 νέων «δικών του» παιδιών μέσω των συγκεκριμένων προγραμμάτων, αλλά και ότι τα προγράμματα αυτά έχουν πάψει προ πολλού να χρηματοδοτούνται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Tα “stage” ή αλλιώς οι νόμιμες «μαύρες» θέσεις εργασίας, δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά επί κυβερνήσεως Σημίτη με σκοπό την απόκτηση «εργασιακής προϋπηρεσίας» από την νεολαία και έδωσαν μια προσωρινή «διέξοδο» σε ένα μικρό τμήμα ανέργων νέων, παίζοντας ταυτόχρονα το ρόλο της εξυπηρέτησης των εκάστοτε «ημετέρων παιδιών», «πράσινων» ή «γαλάζιων», δηλαδή της ικανοποίησης της κομματικής πελατείας του κάθε φορά κυβερνώντος κόμματος.
Ωστόσο πίσω από τα άθλια γαλαζο-πράσινα ρουσφέτια υπάρχει το δράμα της ανεργίας της νεολαίας (15 έως 29) ετών που αγγίζει σχεδόν το 50% της συνολικής ανεργίας ή 300.000, η οποία θα ήταν πολύ μεγαλύτερη αν σ’ αυτό το νούμερο συνοπολογιζόταν οι κάθε λογής μερικώς απασχολούμενοι από εκείνους των “stage”, τους εποχικούς, τους δούλους του εμπορίου μεταξύ δημοσίου και επιχειρήσεων μέχρι τους συμβασιούχους και πάνω απ’ όλα τους «απασχολήσιμους» του ιδιωτικού τομέα-της σύγχρονης εργασιακής ζούγκλας.
Το αστικό Κράτος όχι μόνο δεν προστατεύει τους νέους εργαζόμενους και ανέργους, όχι μόνο δεν απλώνει –ούτε μπορεί να απλώσει- ένα «δίχτυ κοινωνικής προστασίας και συνοχής», όπως διατείνονται ή ελπίζουν όλοι εκείνοι που το υπερασπίζονται, αλλά είναι ενορχηστρωτής και άμεσα συνεργός στην πιο άγρια εκμετάλλευση και τον πιο ξεδιάντροπο εξευτελισμό του προλεταριάτου.
Απέναντι σ’ αυτό το πρόβλημα της μαζικής ανεργίας το οποίο θα ενταθεί δραματικά το αμέσως επόμενο διάστημα, καθώς οι ημι-επίσημες προβλέψεις μιλάνε για άνω του 17%, δεν φαίνεται να έχει καμιά πρόταση, ούτε βούληση επίλυσης και η νεοσύστατη κυβέρνηση Παπανδρέου. Αντίθετα μιλά για «επαναδιαπραγμάτευση» μόνο των «όρων» της σύγχρονης δουλείας ή (στα ίδια πλαίσια) στενότερη σύνδεση παιδείας-εργασίας, δηλαδή αναθέτει τις ευθύνες της πληρωμής της παρούσας καπιταλιστικής κρίσης και της χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας στους ίδιους τους εργάτες και τη νεολαία, θέτοντας ως μόνο κριτήριο επαγγελματικής αποκατάστασης την «αξιοκρατία» και τη «δια βίου κατάρτιση» μ’ άλλα λόγια… «ο σώζων εαυτώ σωθήτω».
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας τάσσεται ενάντια στην απόλυση των εργαζομένων στα “stage” και ζητά τη μονιμοποίησή τους. Ταυτόχρονα απαιτεί την άμεση κατάργηση του αίσχους των “stage” σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και μαζικές προσλήψεις στο δημόσιο τομέα –κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση. Για να μπει ένα τέρμα στην ελαστική εργασία και την ανεργία, μόνιμη δουλειά και όχι δουλεία για όλη τη νεολαία, την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες –για μια εργατική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση, για την εργατική εξουσία!
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ ΟΕΝ
Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2009
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΦΕΕ
ANAKOINΩΣΗ ΤΗΣ ΟΕΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΕΦΕΕ
* ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ «ΘΕΣΜΙΚΟΥΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΕΣ» ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΣΟΚ!
* ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΦΕΕ-ΕΣΕΕ!
* ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας, καταγγέλει την εν κρυπτώ απόφαση των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΠΚΣ-ΑΡΕΝ, για την σύγκληση του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου της ΕΦΕΕ, στις 23-25 Οκτώβρη. Η απόφαση πάρθηκε σε άλλο χώρο και… μετά την προγραμματισμένη στις 18.30 συνεδρίαση του λεγόμενου «Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ», το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας. Πρωταγωνιστής αυτής της «κοινής προσπάθειας όλων των δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος» ( δηλαδή των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΑΡΕΝ) δεν ήταν άλλος από την σταλινική ΚΝΕ.
Τόσο η πρωτογνωρη για τα τελευταία χρόνια επιτακτικότητα με την οποία τέθηκε το ζήτημα από τις καθεστωτικές αστικές και αριστερές παρατάξεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές, όσο και ο τρόπος με τον οποίο πάρθηκε αυτή η απόφαση, δείχνει την αγωνία τους να αποκτήσουν όσο πιο σύντομα γίνεται ένα βήμα διαλόγου με τη νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η σύγκληση της ΕΦΕΕ θα προσφέρει ένα μικρό αλλά πολύτιμο δώρο στην Κυβέρνηση και στους ποικιλόχρωμους υποστηρικτές της. Θα δικαιώσει όλους εκείνους του πολιτικάντηδες της άρχουσας τάξης και της καθεστωτικής αριστεράς, που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, απαιτούν από το φοιτητικό κίνημα να δείξει την «πρέπουσα υπευθυνότητα» νεκρανασταίνοντας από τα λείψανά της την ΕΦΕΕ. Στις σημερινές εκρηκτικές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες χρειάζονται ένα θεσμικό αντίβαρο, απέναντι σε κάθε ανεξέλεγκτο από το Κράτος και τις καθεστωτικές δυνάμεις όργανο συντονισμού της δράσης του φοιτητικού κινήματος, για τη «δημοκρατική»(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) ή «αγωνιστική» (ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) χειραγώγησή του, σύμφωνα με τις αυξημένες ανάγκες επιβίωσής τους, εντός του αστικού πολιτικού συστήματος που βουλιάζει στην κρίση.
Το ενδεχόμενο ανασύστασης της ΕΦΕΕ, είναι στον αντίποδα όσων το φοιτητικό κίνημα έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια. Το Πανελλαδικό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων που δημιουργήθηκε μέσα στη φωτιά της μάχης του 2006-2007, έχει έμπρακτα αποδείξει ότι αποτελεί το πιο αποτελεσματικό και προωθημένο όπλο των φοιτητών. Τη στιγμή που η τότε Κυβέρνηση, μετά μανίας ζητούσε στο πρόσωπο της ΕΦΕΕ τον «υπεύθυνο συνομιλητή» για να νομιμοποιήσει την προωθούμενη με την αστυνομική βία αντι-εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, το Συντονιστικό, παρά τα σοβαρά πολιτικά του προβλήματα, έχοντας κατακτήσει την πολιτική ανεξαρτησία από την Κυβέρνηση και συνολικά το αστικό καθεστώς, έγινε δύναμη σύγκρουσης μαζί τους, συντονισμού εκατοντάδων καταλήψεων και κέντρο ανάληψης πρωτοβουλιών για την μαχητική ενότητα με την εργατική τάξη.
Σήμερα, οι συνέπειες της παγκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπίας στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό στην Ελλάδα , έχουν προετοιμάσει το έδαφος για νέες εκρήξεις της νεολαίας μέσα και έξω από το συγκεκριμένο κοινωνικό χώρο. Η νέα Κυβέρνηση, υπονομευμένη εξ αρχής από την κρίση, είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει διαύλους «επικοινωνίας» για τον έλεγχο του φοιτητικού κινήματος και την απομόνωση των πιο ανεξέλεγκτων δυνάμεών του. Για αυτό, εν όψει των νέων αγώνων λέμε: Κανένας διάλογος-καμία ανοχή στην κυβερνητική ΠΑΣΠ και τη ΔΑΠ των τραμπούκων της δεξιάς! Καμία πολιτική ενότητα με την συνθηκολόγα πολιτική της καθεστωτικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, της ταξικής συνεργασίας με την αστική τάξη τα κόμματά της και τις παρατάξεις τους στις σχολές! Καμία ανοχή στους γραφειοκράτες υπονομευτές των αγώνων!
Απαιτείται επειγόντως μαζί με ένα μαχητικό σχέδιο δράσης και ανατροπής όλων των νόμων και της άθλιας κατάστασης στην Παιδεία, η σφυρηλάτηση της ανεξάρτητης από την κυβέρνηση, το κράτος και κάθε γραφειοκρατία, αγωνιστικής από τα κάτω ενότητας σπουδαστών, φοιτητών, μαθητών, εργαζομένων και ένα πρόγραμμα συνολικής αναδιοργάνωσης της παιδείας και της κοινωνίας σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις.
Η ΕΑΑΚ σωστά μέχρι τώρα έχει αρνηθεί να γίνει συνένοχος στο σχέδιο επανασύστασης της ΕΦΕΕ σήμερα. Η ΟΕΝ με όλες της τις δυνάμεις θα αγωνιστεί για την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος νεολαίας στην Παιδεία, στο δρόμο που άνοιξε η εξέγερση του Δεκέμβρη, για την ανατροπή της Κυβέρνησης και του κράτους των καπιταλιστών, για την εξουσία των εργατών.
Σ.Δ ΤΗΣ ΟΕΝ
* ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ «ΘΕΣΜΙΚΟΥΣ ΣΥΝΟΜΙΛΗΤΕΣ» ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΠΑΣΟΚ!
* ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΕΦΕΕ-ΕΣΕΕ!
* ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ!
Η Οργάνωση Επαναστατικής Νεολαίας, καταγγέλει την εν κρυπτώ απόφαση των καθεστωτικών παρατάξεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΠΚΣ-ΑΡΕΝ, για την σύγκληση του Πανσπουδαστικού Συνεδρίου της ΕΦΕΕ, στις 23-25 Οκτώβρη. Η απόφαση πάρθηκε σε άλλο χώρο και… μετά την προγραμματισμένη στις 18.30 συνεδρίαση του λεγόμενου «Κεντρικού Συμβουλίου της ΕΦΕΕ», το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας. Πρωταγωνιστής αυτής της «κοινής προσπάθειας όλων των δυνάμεων του φοιτητικού κινήματος» ( δηλαδή των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΑΡΕΝ) δεν ήταν άλλος από την σταλινική ΚΝΕ.
Τόσο η πρωτογνωρη για τα τελευταία χρόνια επιτακτικότητα με την οποία τέθηκε το ζήτημα από τις καθεστωτικές αστικές και αριστερές παρατάξεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων αμέσως μετά τις βουλευτικές εκλογές, όσο και ο τρόπος με τον οποίο πάρθηκε αυτή η απόφαση, δείχνει την αγωνία τους να αποκτήσουν όσο πιο σύντομα γίνεται ένα βήμα διαλόγου με τη νέα Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η σύγκληση της ΕΦΕΕ θα προσφέρει ένα μικρό αλλά πολύτιμο δώρο στην Κυβέρνηση και στους ποικιλόχρωμους υποστηρικτές της. Θα δικαιώσει όλους εκείνους του πολιτικάντηδες της άρχουσας τάξης και της καθεστωτικής αριστεράς, που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, απαιτούν από το φοιτητικό κίνημα να δείξει την «πρέπουσα υπευθυνότητα» νεκρανασταίνοντας από τα λείψανά της την ΕΦΕΕ. Στις σημερινές εκρηκτικές κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες χρειάζονται ένα θεσμικό αντίβαρο, απέναντι σε κάθε ανεξέλεγκτο από το Κράτος και τις καθεστωτικές δυνάμεις όργανο συντονισμού της δράσης του φοιτητικού κινήματος, για τη «δημοκρατική»(ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) ή «αγωνιστική» (ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ) χειραγώγησή του, σύμφωνα με τις αυξημένες ανάγκες επιβίωσής τους, εντός του αστικού πολιτικού συστήματος που βουλιάζει στην κρίση.
Το ενδεχόμενο ανασύστασης της ΕΦΕΕ, είναι στον αντίποδα όσων το φοιτητικό κίνημα έχει κατακτήσει τα τελευταία χρόνια. Το Πανελλαδικό Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων που δημιουργήθηκε μέσα στη φωτιά της μάχης του 2006-2007, έχει έμπρακτα αποδείξει ότι αποτελεί το πιο αποτελεσματικό και προωθημένο όπλο των φοιτητών. Τη στιγμή που η τότε Κυβέρνηση, μετά μανίας ζητούσε στο πρόσωπο της ΕΦΕΕ τον «υπεύθυνο συνομιλητή» για να νομιμοποιήσει την προωθούμενη με την αστυνομική βία αντι-εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, το Συντονιστικό, παρά τα σοβαρά πολιτικά του προβλήματα, έχοντας κατακτήσει την πολιτική ανεξαρτησία από την Κυβέρνηση και συνολικά το αστικό καθεστώς, έγινε δύναμη σύγκρουσης μαζί τους, συντονισμού εκατοντάδων καταλήψεων και κέντρο ανάληψης πρωτοβουλιών για την μαχητική ενότητα με την εργατική τάξη.
Σήμερα, οι συνέπειες της παγκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπίας στον χρεοκοπημένο καπιταλισμό στην Ελλάδα , έχουν προετοιμάσει το έδαφος για νέες εκρήξεις της νεολαίας μέσα και έξω από το συγκεκριμένο κοινωνικό χώρο. Η νέα Κυβέρνηση, υπονομευμένη εξ αρχής από την κρίση, είναι υποχρεωμένη να αναζητήσει διαύλους «επικοινωνίας» για τον έλεγχο του φοιτητικού κινήματος και την απομόνωση των πιο ανεξέλεγκτων δυνάμεών του. Για αυτό, εν όψει των νέων αγώνων λέμε: Κανένας διάλογος-καμία ανοχή στην κυβερνητική ΠΑΣΠ και τη ΔΑΠ των τραμπούκων της δεξιάς! Καμία πολιτική ενότητα με την συνθηκολόγα πολιτική της καθεστωτικής αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ, της ταξικής συνεργασίας με την αστική τάξη τα κόμματά της και τις παρατάξεις τους στις σχολές! Καμία ανοχή στους γραφειοκράτες υπονομευτές των αγώνων!
Απαιτείται επειγόντως μαζί με ένα μαχητικό σχέδιο δράσης και ανατροπής όλων των νόμων και της άθλιας κατάστασης στην Παιδεία, η σφυρηλάτηση της ανεξάρτητης από την κυβέρνηση, το κράτος και κάθε γραφειοκρατία, αγωνιστικής από τα κάτω ενότητας σπουδαστών, φοιτητών, μαθητών, εργαζομένων και ένα πρόγραμμα συνολικής αναδιοργάνωσης της παιδείας και της κοινωνίας σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις.
Η ΕΑΑΚ σωστά μέχρι τώρα έχει αρνηθεί να γίνει συνένοχος στο σχέδιο επανασύστασης της ΕΦΕΕ σήμερα. Η ΟΕΝ με όλες της τις δυνάμεις θα αγωνιστεί για την ανάπτυξη ενός επαναστατικού κινήματος νεολαίας στην Παιδεία, στο δρόμο που άνοιξε η εξέγερση του Δεκέμβρη, για την ανατροπή της Κυβέρνησης και του κράτους των καπιταλιστών, για την εξουσία των εργατών.
Σ.Δ ΤΗΣ ΟΕΝ
ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΑ ΗΓΕΣΙΑ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ & ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ
* Έξω από το Υπουργείο Παιδείας η αμετανόητη υποστηρίχτρια των ιδιωτικών πανεπιστημίων! Καμία «συμμετοχή», καμία «διαπραγμάτευση» με την κυβέρνηση Παπανδρέου!
* Κάτω όλοι οι νόμοι που προωθούν την ιδιωτικοποίηση της παιδείας!
* Ο αγώνας στα χέρια των φοιτητών, μαθητών και εργαζομένων για μια άλλη παιδεία-σε μια άλλη σοσιαλιστική κοινωνία
1) Το συντριπτικό σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας αποτέλεσμα των εκλογών της 4ης Οκτώβρη αποτελεί σαφή παλλαϊκή καταδίκη της πολιτικής της «βίαιης προσαρμογής» στις κατεπείγουσες ανάγκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπίας, δηλαδή της συντριβής των κατακτήσεων και ελευθεριών και εργατικών μαζών, της αλλαγής ολόκληρου του κοινωνικού τοπίου σε βάρος της εργασίας.
Η νεολαία έχει τεράστιο μερίδιο στην πολιτική ήττα της Δεξιάς όχι μόνο στο εκλογικό πεδίο, αλλά πρώτα απ’ όλα στο πεδίο της ταξικής πάλης καθώς πρωταγωνίστησε στο πιο σημαντικό κοινωνικό αγώνα της (νεο)καραμανλικής πενταετίας στο κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων του 2006-7 και πάνω από όλα στη λαϊκή εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που αποτέλεσε το σημείο τομής για τη χωρίς επιστροφή κατάρρευση της κυβέρνησης Καραμανλή και την όξυνση της καθεστωτικής κρίσης στην Ελλάδα.
Η ψήφος που δόθηκε από ένα μέρος της νεολαίας (της σπουδάζουσας συμπεριλαμβανομένης) στο ΠΑΣΟΚ είχε στόχο την με κάθε τρόπο εκδίωξη της μισητής ΝΔ από την εξουσία και την άμεση απόκρουση του μέγιστου κακού. Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μεταβίβαση «λευκής επιταγής» στη νέα κυβέρνηση, ούτε συμφωνία στην αντι-εκπαιδευτική γραμμή Παπανδρέου-Διαμαντοπούλου, αλλά ούτε και κάποια «δεξιά» μετατόπιση.
Το σύνολο της εκμεταλλευμένης και καταπιεσμένης νεολαίας βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα εξουσίας. Είναι αναγκασμένη να έλθει και πολύ σύντομα θα έλθει σε σύγκρουση με την αστική αντιλαϊκή κυβέρνηση Παπανδρέου-Χρυσοχοϊδη-Διαμαντοπούλου, καθώς η τελευταία ήδη επιχειρεί να ολοκληρώσει «εντός των πρώτων 100 ημερών» ο,τι άφησε ανολοκλήρωτο η προηγούμενη αντιδραστική κυβέρνηση από την είσπραξη ανείσπρακτων φόρων ύψους 2,5 δις ευρώ και την εξάλειψη κάθε ζώνης «ανομίας» στο κέντρο της Αθήνας μέχρι την αδειοδότηση των κολεγίων.
Ούτε η κοινοβουλευτική «παντοδυναμία» των 160 βουλευτών, ούτε η φάρσα του «αντιεξουσιαστικού» κογκλάβιου στην κυβερνητική εξουσία μπορεί να κρύψει την πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης Παπανδρέου να βγάλει τον ελληνικό καπιταλισμό από την κατάσταση ακήρυχτης χρεοκοπίας και κλείσει το ρήγμα που άνοιξε ο Δεκέμβρης.
2) Και μόνο η τοποθέτηση της Άννας Διαμαντοπούλου στο Υπουργείο Παιδείας αποτελεί σαφή ένδειξη για τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης στο συγκεκριμένο κοινωνικό χώρο, δείχνει τη βούληση για συνέχεια της γενικής πορείας που χάραξαν οι νεοδημοκράτες προκάτοχοι της, η ΕΕ κι η στρατηγική της Μπολώνιας. Δηλαδή την εμπέδωση –έστω και με όρους «επαναδιαπραγμάτευσης» με τους αρμόδιους φορείς….- της πορείας προς την αναδιαμόρφωση του χάρτη της παιδείας υπέρ του ιδιωτικού τομέα και της πλήρους προσαρμογής στο καθεστώς της ελαστικής εργασίας
Από την άλλη μεριά, όμως, δεν κληρονομείται μόνο το γνωστό συνταγολόγιο απορρύθμισης της παιδείας, αλλά και μια πρωτοφανής κρίση που μαστίζει τον χώρο αυτό, μαζί και η συνεχιζόμενη πολιτική αποσταθεροποίηση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, μετά το “black out” του 2006-7. Αυτή η διαλυτική κρίση θα ενταθεί την αμέσως επόμενη περίοδο.
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει οδηγήσει σε μια νέα έκρηξη του χρέους και της ανεργίας, γεγονός που οδηγεί με ραγδαίους ρυθμούς σε χρεοκοπία και σε πολλές περιπτώσεις «λουκέτο» (πχ ¼ ΤΕΙ περιφέρειας) τόσο το δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα της εκπαίδευσης και ταυτόχρονα σε μια τεράστια διεύρυνση του χάσματος μεταξύ της υπό διαμόρφωση «αγοράς παιδείας» και της αγοράς εργασίας. Δεν βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους της παγκόσμιας κρίσης, αλλά μπροστά σε ένα δεύτερο σοκ!
Την ίδια στιγμή, συνολικά η απόπειρα της προηγούμενης κυβέρνησης να αναδιαμορφώσει το χάρτη της παιδείας (αξιολόγηση, ν/π, αναθεώρηση άρθρου 16) κατέληξε σε αποτυχία και τέλμα.
Η κατάρρευση των όποιων αυταπατών τρέφει εκείνο το τμήμα της σπουδάζουσας νεολαίας που ψήφισε ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ γρήγορη, μιας και δεν βασίζεται σε κανένα σταθερό κοινωνικό ή πολιτικό υπόβαθρο, και θα αποτελέσει έναν από τους καταλύτες ενός νέου κύκλου εξεγέρσεων στο χώρο της παιδείας, πολύ μεγαλύτερων από εκείνο της διετίας του 2006-7.
Στη νέα φάση των αγώνων στην παιδεία που έρχεται δεν αρκεί ένα απλό «όχι» στις αντι-μεταρρυθμίσεις, δεν φτάνει ένας μαχητικός κλαδικός αγώνας, ενώ κάθε απόπειρα για «παναριστερή» συμμαχία για την κατάκτηση της προεδρίας της ΕΦΕΕ/ΕΣΕΕ «επ’ ευκαιρία» μιας κρίσης της δεξιάς ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θα αποβεί καταστροφική για το φοιτητικό κίνημα.
Αντίθετα, απαιτείται επειγόντως ένα μαχητικό σχέδιο δράσης ανατροπής όλων των νόμων και της άθλιας κατάστασης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-Γυμνάσια/Λύκεια, ΙΕΚ κλπ. η σφυρηλάτηση της ανεξάρτητης από την κυβέρνηση, το κράτος και κάθε γραφειοκρατία, αγωνιστικής από τα κάτω ενότητας φοιτητών, μαθητών, εργαζομένων και ένα πρόγραμμα συνολικής αναδιοργάνωσης της παιδείας και της κοινωνίας σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις.
3) Η ταξική επαναστατική αριστερά μέσα στο φοιτητικό κίνημα πρέπει πρώτα απ’ όλα να οριοθετηθεί πολιτικά και προγραμματικά απέναντι στη νέα κατάσταση και τη νέα κυβέρνηση:
* Κανένας διάλογος, καμία συνδιαλλαγή, καμία «διαπραγμάτευση» με τους υποστηριχτές της αναθεώρησης του άρθρου 16, τους ψευτο-προστάτες του πολίτη και με εκείνους που καταδίκαζαν τη βία «από όπου και αν προέρχεται» κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη! Να φύγει τώρα από το υπουργείο Παιδείας η αμετανόητη υποστηρίχτρια των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ’ννα Διαμαντοπούλου! Να διαλυθεί το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και να σταματήσει τώρα ο ψευτο-διάλογος του!
* Να προετοιμάσουμε από τώρα τους όρους, με συνελεύσεις και διαδηλώσεις, για την ανατροπή όλων των αντι-εκπαιδευτικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πρώτα απ’ όλα της αξιολόγησης, του ΔΟΑΤΑΠ, του νέου νόμου-πλαισίου, της εξίσωσης ΚΕΣ-ΑΕΙ. Να σαρώσουμε όποιον σταθεί εμπόδιο στον αγώνα και στα αιτήματά μας, μαζί και την ίδια την κυβέρνηση του κεφαλαίου.
* Ενιαία δημόσια δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους, όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών! Όχι στην «αποδέσμευση» Λυκείου-πανεπιστημίου. Ελεύθερη χωρίς ταξικούς-χωρίς εξεταστικούς φραγμούς πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
* Καμία συμμαχία με τη ΠΑΣΠίτικη και ΠΑΣΚίτικη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που είναι απόλυτα συνυπεύθυνη για κάθε αντιεκπαιδευτικό και αντεργατικό μέτρο των καπιταλιστών και των κυβερνήσεων τους, ενάντια σε κάθε «αριστερή» γεφυροποιό με την αστική τάξη και το «ρεφορμισμό» πολιτική δύναμη μέσα και έξω από το φοιτητικό κίνημα. Καμία συζήτηση για ανασύσταση της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ! Συντονιστικό γενικών συνελεύσεων. Ενιαίος αντιγραφειοκρατικός συντονισμός στη δράση όλων των μαχόμενων οργανώσεων των εργαζομένων και της νεολαίας για κάθε κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα.
* Την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες και όχι οι εργάτες, οι φοιτητές και μαθητές. Να απαλλοτριωθεί το κεφάλαιο, να εθνικοποιηθούν οι βασικοί τομείς της οικονομίας με εργατικό έλεγχο και διαχείριση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία υψηλού επιπέδου για όλο το λαό, δουλειά και όχι δουλεία, ζωή όχι επιβίωση. Όλη η εξουσία στην εργατική τάξη, για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση!
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ Ο.Ε.Ν
* Έξω από το Υπουργείο Παιδείας η αμετανόητη υποστηρίχτρια των ιδιωτικών πανεπιστημίων! Καμία «συμμετοχή», καμία «διαπραγμάτευση» με την κυβέρνηση Παπανδρέου!
* Κάτω όλοι οι νόμοι που προωθούν την ιδιωτικοποίηση της παιδείας!
* Ο αγώνας στα χέρια των φοιτητών, μαθητών και εργαζομένων για μια άλλη παιδεία-σε μια άλλη σοσιαλιστική κοινωνία
1) Το συντριπτικό σε βάρος της Νέας Δημοκρατίας αποτέλεσμα των εκλογών της 4ης Οκτώβρη αποτελεί σαφή παλλαϊκή καταδίκη της πολιτικής της «βίαιης προσαρμογής» στις κατεπείγουσες ανάγκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής χρεοκοπίας, δηλαδή της συντριβής των κατακτήσεων και ελευθεριών και εργατικών μαζών, της αλλαγής ολόκληρου του κοινωνικού τοπίου σε βάρος της εργασίας.
Η νεολαία έχει τεράστιο μερίδιο στην πολιτική ήττα της Δεξιάς όχι μόνο στο εκλογικό πεδίο, αλλά πρώτα απ’ όλα στο πεδίο της ταξικής πάλης καθώς πρωταγωνίστησε στο πιο σημαντικό κοινωνικό αγώνα της (νεο)καραμανλικής πενταετίας στο κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων του 2006-7 και πάνω από όλα στη λαϊκή εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που αποτέλεσε το σημείο τομής για τη χωρίς επιστροφή κατάρρευση της κυβέρνησης Καραμανλή και την όξυνση της καθεστωτικής κρίσης στην Ελλάδα.
Η ψήφος που δόθηκε από ένα μέρος της νεολαίας (της σπουδάζουσας συμπεριλαμβανομένης) στο ΠΑΣΟΚ είχε στόχο την με κάθε τρόπο εκδίωξη της μισητής ΝΔ από την εξουσία και την άμεση απόκρουση του μέγιστου κακού. Δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση μεταβίβαση «λευκής επιταγής» στη νέα κυβέρνηση, ούτε συμφωνία στην αντι-εκπαιδευτική γραμμή Παπανδρέου-Διαμαντοπούλου, αλλά ούτε και κάποια «δεξιά» μετατόπιση.
Το σύνολο της εκμεταλλευμένης και καταπιεσμένης νεολαίας βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης όχι μόνο το ΠΑΣΟΚ, αλλά ολόκληρο το αστικό πολιτικό σύστημα εξουσίας. Είναι αναγκασμένη να έλθει και πολύ σύντομα θα έλθει σε σύγκρουση με την αστική αντιλαϊκή κυβέρνηση Παπανδρέου-Χρυσοχοϊδη-Διαμαντοπούλου, καθώς η τελευταία ήδη επιχειρεί να ολοκληρώσει «εντός των πρώτων 100 ημερών» ο,τι άφησε ανολοκλήρωτο η προηγούμενη αντιδραστική κυβέρνηση από την είσπραξη ανείσπρακτων φόρων ύψους 2,5 δις ευρώ και την εξάλειψη κάθε ζώνης «ανομίας» στο κέντρο της Αθήνας μέχρι την αδειοδότηση των κολεγίων.
Ούτε η κοινοβουλευτική «παντοδυναμία» των 160 βουλευτών, ούτε η φάρσα του «αντιεξουσιαστικού» κογκλάβιου στην κυβερνητική εξουσία μπορεί να κρύψει την πολιτική αδυναμία της κυβέρνησης Παπανδρέου να βγάλει τον ελληνικό καπιταλισμό από την κατάσταση ακήρυχτης χρεοκοπίας και κλείσει το ρήγμα που άνοιξε ο Δεκέμβρης.
2) Και μόνο η τοποθέτηση της Άννας Διαμαντοπούλου στο Υπουργείο Παιδείας αποτελεί σαφή ένδειξη για τις προθέσεις της νέας κυβέρνησης στο συγκεκριμένο κοινωνικό χώρο, δείχνει τη βούληση για συνέχεια της γενικής πορείας που χάραξαν οι νεοδημοκράτες προκάτοχοι της, η ΕΕ κι η στρατηγική της Μπολώνιας. Δηλαδή την εμπέδωση –έστω και με όρους «επαναδιαπραγμάτευσης» με τους αρμόδιους φορείς….- της πορείας προς την αναδιαμόρφωση του χάρτη της παιδείας υπέρ του ιδιωτικού τομέα και της πλήρους προσαρμογής στο καθεστώς της ελαστικής εργασίας
Από την άλλη μεριά, όμως, δεν κληρονομείται μόνο το γνωστό συνταγολόγιο απορρύθμισης της παιδείας, αλλά και μια πρωτοφανής κρίση που μαστίζει τον χώρο αυτό, μαζί και η συνεχιζόμενη πολιτική αποσταθεροποίηση στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, μετά το “black out” του 2006-7. Αυτή η διαλυτική κρίση θα ενταθεί την αμέσως επόμενη περίοδο.
Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση έχει οδηγήσει σε μια νέα έκρηξη του χρέους και της ανεργίας, γεγονός που οδηγεί με ραγδαίους ρυθμούς σε χρεοκοπία και σε πολλές περιπτώσεις «λουκέτο» (πχ ¼ ΤΕΙ περιφέρειας) τόσο το δημόσιο όσο και τον ιδιωτικό τομέα της εκπαίδευσης και ταυτόχρονα σε μια τεράστια διεύρυνση του χάσματος μεταξύ της υπό διαμόρφωση «αγοράς παιδείας» και της αγοράς εργασίας. Δεν βρισκόμαστε στην αρχή του τέλους της παγκόσμιας κρίσης, αλλά μπροστά σε ένα δεύτερο σοκ!
Την ίδια στιγμή, συνολικά η απόπειρα της προηγούμενης κυβέρνησης να αναδιαμορφώσει το χάρτη της παιδείας (αξιολόγηση, ν/π, αναθεώρηση άρθρου 16) κατέληξε σε αποτυχία και τέλμα.
Η κατάρρευση των όποιων αυταπατών τρέφει εκείνο το τμήμα της σπουδάζουσας νεολαίας που ψήφισε ΠΑΣΟΚ θα είναι πολύ γρήγορη, μιας και δεν βασίζεται σε κανένα σταθερό κοινωνικό ή πολιτικό υπόβαθρο, και θα αποτελέσει έναν από τους καταλύτες ενός νέου κύκλου εξεγέρσεων στο χώρο της παιδείας, πολύ μεγαλύτερων από εκείνο της διετίας του 2006-7.
Στη νέα φάση των αγώνων στην παιδεία που έρχεται δεν αρκεί ένα απλό «όχι» στις αντι-μεταρρυθμίσεις, δεν φτάνει ένας μαχητικός κλαδικός αγώνας, ενώ κάθε απόπειρα για «παναριστερή» συμμαχία για την κατάκτηση της προεδρίας της ΕΦΕΕ/ΕΣΕΕ «επ’ ευκαιρία» μιας κρίσης της δεξιάς ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θα αποβεί καταστροφική για το φοιτητικό κίνημα.
Αντίθετα, απαιτείται επειγόντως ένα μαχητικό σχέδιο δράσης ανατροπής όλων των νόμων και της άθλιας κατάστασης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-Γυμνάσια/Λύκεια, ΙΕΚ κλπ. η σφυρηλάτηση της ανεξάρτητης από την κυβέρνηση, το κράτος και κάθε γραφειοκρατία, αγωνιστικής από τα κάτω ενότητας φοιτητών, μαθητών, εργαζομένων και ένα πρόγραμμα συνολικής αναδιοργάνωσης της παιδείας και της κοινωνίας σε νέες, σοσιαλιστικές βάσεις.
3) Η ταξική επαναστατική αριστερά μέσα στο φοιτητικό κίνημα πρέπει πρώτα απ’ όλα να οριοθετηθεί πολιτικά και προγραμματικά απέναντι στη νέα κατάσταση και τη νέα κυβέρνηση:
* Κανένας διάλογος, καμία συνδιαλλαγή, καμία «διαπραγμάτευση» με τους υποστηριχτές της αναθεώρησης του άρθρου 16, τους ψευτο-προστάτες του πολίτη και με εκείνους που καταδίκαζαν τη βία «από όπου και αν προέρχεται» κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη! Να φύγει τώρα από το υπουργείο Παιδείας η αμετανόητη υποστηρίχτρια των ιδιωτικών πανεπιστημίων, ’ννα Διαμαντοπούλου! Να διαλυθεί το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας και να σταματήσει τώρα ο ψευτο-διάλογος του!
* Να προετοιμάσουμε από τώρα τους όρους, με συνελεύσεις και διαδηλώσεις, για την ανατροπή όλων των αντι-εκπαιδευτικών νόμων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και πρώτα απ’ όλα της αξιολόγησης, του ΔΟΑΤΑΠ, του νέου νόμου-πλαισίου, της εξίσωσης ΚΕΣ-ΑΕΙ. Να σαρώσουμε όποιον σταθεί εμπόδιο στον αγώνα και στα αιτήματά μας, μαζί και την ίδια την κυβέρνηση του κεφαλαίου.
* Ενιαία δημόσια δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση για όλους, όλη η εξουσία στις γενικές συνελεύσεις των φοιτητών! Όχι στην «αποδέσμευση» Λυκείου-πανεπιστημίου. Ελεύθερη χωρίς ταξικούς-χωρίς εξεταστικούς φραγμούς πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
* Καμία συμμαχία με τη ΠΑΣΠίτικη και ΠΑΣΚίτικη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που είναι απόλυτα συνυπεύθυνη για κάθε αντιεκπαιδευτικό και αντεργατικό μέτρο των καπιταλιστών και των κυβερνήσεων τους, ενάντια σε κάθε «αριστερή» γεφυροποιό με την αστική τάξη και το «ρεφορμισμό» πολιτική δύναμη μέσα και έξω από το φοιτητικό κίνημα. Καμία συζήτηση για ανασύσταση της ΕΦΕΕ και της ΕΣΕΕ! Συντονιστικό γενικών συνελεύσεων. Ενιαίος αντιγραφειοκρατικός συντονισμός στη δράση όλων των μαχόμενων οργανώσεων των εργαζομένων και της νεολαίας για κάθε κοινωνικό και πολιτικό πρόβλημα.
* Την κρίση να πληρώσουν οι κεφαλαιοκράτες και όχι οι εργάτες, οι φοιτητές και μαθητές. Να απαλλοτριωθεί το κεφάλαιο, να εθνικοποιηθούν οι βασικοί τομείς της οικονομίας με εργατικό έλεγχο και διαχείριση, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία υψηλού επιπέδου για όλο το λαό, δουλειά και όχι δουλεία, ζωή όχι επιβίωση. Όλη η εξουσία στην εργατική τάξη, για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση!
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΡΑΣΗΣ ΤΗΣ Ο.Ε.Ν
Πέμπτη 1 Οκτωβρίου 2009
Για τις εκλογές
Οι φετινές εκλογές διεξάγονται ενώ η παγκόσμια οικονομική κρίση του Καπιταλισμού βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Ο Καραμανλής ανήμπορος να διαχειριστεί τις επιπτώσεις της, αλλά και τα διαρκή εσωτερικά σκάνδαλα προσέφυγε στις κάλπες καταδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο την χρεοκοπία ολόκληρου του υπάρχοντος πολιτικού κατεστημένου.
Όλο το προηγούμενο διάστημα χαρακτηρίστηκε από την αντιλαϊκή πολιτική μιας κυβέρνησης η οποία προσπάθησε να επιβάλλει τα σχέδια της εντείνοντας διαρκώς την κρατική καταστολή, φτάνοντας στο αποκορύφωμα μόλις πριν λίγους μήνες με τα πογκρόμ κατά των μεταναστών. Οι ταξικές ανισότητες και αντιθέσεις οξύνθηκαν σε τέτοιο βαθμό που η ελληνική κοινωνία φάνταζε πως βρίσκονταν διαρκώς σε ένταση, σαν ένα καζάνι που βράζει έτοιμο να εκραγεί και πως μια σπίθα είναι αρκετή για να μετατραπεί όλη αυτή η ενεργεία της συσσωρεμένης κοινωνικής δυσφορίας σε σύγκρουση όπως ακριβώς συνέβη τον περασμένο Δεκέμβρη.
Αυτή την έκρηξη προσπάθησε να προλάβει με τις εκλογές και ο Καραμανλής γιατί φοβήθηκε έναν νέο και πιο δυναμικό Δεκέμβρη. Το ζητούμενο γι αυτόν πλέον δεν ήταν η επιβίωση της έτσι και αλλιώς ανίσχυρης κυβέρνησης του, αλλά η επιβίωση του ίδιου του συστήματος. Είναι δεδομένο πως η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης ενώ παράλληλα και τα μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό δεν δείχνουν σημάδια ανάκαμψης σύντομα. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα οι εκλογές έρχονται να παίξουν τον ρόλο του καταπραϋντικού. Η αντίληψη που επικρατεί είναι ότι μια νέα κυβέρνηση θα δημιουργήσει νέες ελπίδες (φρούδες βεβαία) και θα κατευνάσει για κάποιο χρονικό διάστημα τις κοινωνικές αντιδράσεις, ώστε να δοθεί στο σύστημα μια ανάσα ζωής μήπως και μπορέσει να βγει από τα αδιέξοδα που το ίδιο δημιούργησε.
Γι΄αυτό το λόγο όποιο και από τα δυο κόμματα εξουσίας και αν εκλεγεί, όχι μόνο δεν πρόκειται να προχωρήσει σε οποιαδήποτε παραχώρηση, αλλά αντίθετα θα προσπαθήσει να πάρει πίσω και όλα αυτά που κερδηθηκαν με αγώνες από την εργατική τάξη τις προηγούμενες δεκαετίες, καλώντας την πάλι να πληρώσει αυτή τα σπασμένα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι επιβεβλημένο να μην δοθεί ούτε μια μέρα παράτασης, ούτε μια μέρα ανοχής σε οποιονδήποτε βρεθεί στο τιμόνι της εξουσίας.
Ο Καπιταλισμός δεν βελτιώνεται, δεν μεταρρυθμίζεται και δεν διορθώνεται. Η σήψη και η διαφθορά δεν αποτελούν παραφωνίες του συστήματος, αλλά βασικά χαρακτηριστικά του. Ακόμη και η ίδια η οικονομική κρίση πηγάζει μέσα από την ίδια την φύση του καπιταλισμού. Γι αυτό και δεν πρέπει να αναζητείται η λύση μέσα από το σύστημα, καθώς το πρόβλημα είναι το ίδιο το σύστημα και η μόνη λύση η ανατροπή του.
Βέβαια το σύστημα δεν πρόκειται να ανατραπεί μέσα από μια εκλογική διαδικασία του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος. Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα δεν κατέρχεται στις εκλογές με κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Ο ρόλος του δεν είναι να μαζέψει απλά όσους περισσοτέρους ψήφους είναι δυνατόν, αλλά να καταδείξει τους υπαίτιους αυτής της κρίσης και κυρίως να δείξει τον τρόπο για μια άλλη σοσιαλιστική διέξοδο από αυτή. Το μήνυμα που πρέπει να δοθεί σε αυτές τις εκλογές είναι ότι το σύστημα πρέπει να ανατραπεί, για να πάρουμε πίσω τις ζωές που μας κλέβουν!!!!
Όλο το προηγούμενο διάστημα χαρακτηρίστηκε από την αντιλαϊκή πολιτική μιας κυβέρνησης η οποία προσπάθησε να επιβάλλει τα σχέδια της εντείνοντας διαρκώς την κρατική καταστολή, φτάνοντας στο αποκορύφωμα μόλις πριν λίγους μήνες με τα πογκρόμ κατά των μεταναστών. Οι ταξικές ανισότητες και αντιθέσεις οξύνθηκαν σε τέτοιο βαθμό που η ελληνική κοινωνία φάνταζε πως βρίσκονταν διαρκώς σε ένταση, σαν ένα καζάνι που βράζει έτοιμο να εκραγεί και πως μια σπίθα είναι αρκετή για να μετατραπεί όλη αυτή η ενεργεία της συσσωρεμένης κοινωνικής δυσφορίας σε σύγκρουση όπως ακριβώς συνέβη τον περασμένο Δεκέμβρη.
Αυτή την έκρηξη προσπάθησε να προλάβει με τις εκλογές και ο Καραμανλής γιατί φοβήθηκε έναν νέο και πιο δυναμικό Δεκέμβρη. Το ζητούμενο γι αυτόν πλέον δεν ήταν η επιβίωση της έτσι και αλλιώς ανίσχυρης κυβέρνησης του, αλλά η επιβίωση του ίδιου του συστήματος. Είναι δεδομένο πως η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της πτώχευσης ενώ παράλληλα και τα μηνύματα που έρχονται από το εξωτερικό δεν δείχνουν σημάδια ανάκαμψης σύντομα. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα οι εκλογές έρχονται να παίξουν τον ρόλο του καταπραϋντικού. Η αντίληψη που επικρατεί είναι ότι μια νέα κυβέρνηση θα δημιουργήσει νέες ελπίδες (φρούδες βεβαία) και θα κατευνάσει για κάποιο χρονικό διάστημα τις κοινωνικές αντιδράσεις, ώστε να δοθεί στο σύστημα μια ανάσα ζωής μήπως και μπορέσει να βγει από τα αδιέξοδα που το ίδιο δημιούργησε.
Γι΄αυτό το λόγο όποιο και από τα δυο κόμματα εξουσίας και αν εκλεγεί, όχι μόνο δεν πρόκειται να προχωρήσει σε οποιαδήποτε παραχώρηση, αλλά αντίθετα θα προσπαθήσει να πάρει πίσω και όλα αυτά που κερδηθηκαν με αγώνες από την εργατική τάξη τις προηγούμενες δεκαετίες, καλώντας την πάλι να πληρώσει αυτή τα σπασμένα. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είναι επιβεβλημένο να μην δοθεί ούτε μια μέρα παράτασης, ούτε μια μέρα ανοχής σε οποιονδήποτε βρεθεί στο τιμόνι της εξουσίας.
Ο Καπιταλισμός δεν βελτιώνεται, δεν μεταρρυθμίζεται και δεν διορθώνεται. Η σήψη και η διαφθορά δεν αποτελούν παραφωνίες του συστήματος, αλλά βασικά χαρακτηριστικά του. Ακόμη και η ίδια η οικονομική κρίση πηγάζει μέσα από την ίδια την φύση του καπιταλισμού. Γι αυτό και δεν πρέπει να αναζητείται η λύση μέσα από το σύστημα, καθώς το πρόβλημα είναι το ίδιο το σύστημα και η μόνη λύση η ανατροπή του.
Βέβαια το σύστημα δεν πρόκειται να ανατραπεί μέσα από μια εκλογική διαδικασία του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος. Το Εργατικό Επαναστατικό Κόμμα δεν κατέρχεται στις εκλογές με κοινοβουλευτικές αυταπάτες. Ο ρόλος του δεν είναι να μαζέψει απλά όσους περισσοτέρους ψήφους είναι δυνατόν, αλλά να καταδείξει τους υπαίτιους αυτής της κρίσης και κυρίως να δείξει τον τρόπο για μια άλλη σοσιαλιστική διέξοδο από αυτή. Το μήνυμα που πρέπει να δοθεί σε αυτές τις εκλογές είναι ότι το σύστημα πρέπει να ανατραπεί, για να πάρουμε πίσω τις ζωές που μας κλέβουν!!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
